Τίποτα δεν πάει χαμένο. Δείτε ΕΔΩ το αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ με όλα τα δημοσιεύματα από τη δημιουργία του μέχρι σήμερα…
Τελευταίες Αναρτήσεις:
Οι επισκέπτες μας
Τα σχόλια σας!
μας που το διαχειριζόμαστε, μας κάνει να χαιρόμαστε όταν διαβάζουμε τις απόψεις σας, τις θέσεις σας, για ζητήματα που το site "σκαλίζει".
Μπορείτε λοιπόν να μας γράφετε. Μόνο που, για να τα δείτε δημοσιευμένα εδώ, θα περιμένετε λιγάκι προκειμένου να… εγκριθούν.
Γειά σας αγαπημένοι φίλοι μας Νικόλα και Σούλα. Η αλήθεια είναι ότι μας έχει κλέψει την καρδιά η γλυκιά μας…
Καλό απόγευμα
αγαπητέ φίλε...και αδελφέ μου ήσασταν όμορφη παρέα μαζί με την υπέροχη Σούλα σου, και στην φωτογραφία όσοι είναι ήταν μια…
Και για μας, φίλε Βασίλη, είναι τιμή! Οι καιροί είναι δύσκολοι και όλοι έχουμε ανάγκη από καθαρούς και ειλικρινείς ανθρώπους…
Ακούστε εδώ τον Λεωνίδα Μπόνη στο ραδιόφωνο. Κάθε Τετάρτη 8-10 μ.μ.
Αυτό είναι. Να ζεις το κάθε λεπτό, να ανασαίνεις τον αέρα και να ευχαριστείς Εκείνον που έδωσε αυτό το δώρο για μας. Και να το εκτιμάμε!
Μερικοί άνθρωποι δεν ξέρουν ή δεν μπορούν, δεν είναι σε θέση να απολαύσουν τίποτα. Ψάχνουν να βρουν τι κρύβεται πίσω από το καθετί και χάνουν την ουσία, τη ζωή. Μην το κάνετε αυτό στον εαυτό σας.
Τι είναι αυτό που κάνει δεκτικούς τους ανθρώπους στο καλό, σε μια όμορφη κουβέντα, σε μια παρέα που αξίζει να τη ζήσεις και να την απολαύσεις παρά τις δυσκολίες; Το γεγονός ότι είμαστε άνθρωποι με αδυναμίες, αλλά προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε. Αυτό είναι το μυστικό!
Στην κεντρική σελίδα του αρχείου του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ θα δείτε αρκετά δημοσιεύματα. Αλλά μπορείτε να τα δείτε και από ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.
Μακάρι να φτιάξουν τα πράγματα και να περνάμε κάνα δυο μήνες το καλοκαίρι, εκεί. Θα μας έκανε καλό, από πολλές απόψεις... Εδώ σε έναν πίνακα ζωγραφικής μιας Γερμανίδας που φιλοξενήσαμε κάποτε και μας τον έκανε δώρο. Είναι το σπίτι μας όπως ήταν τότε! Η υπογραφή λέει, 1992!
Έτσι, συχνά - πυκνά, θα δείτε τέτοιες παρουσιάσεις με δρόμους, πλατείες, γειτονιές, είτε του ιστορικού κέντρου, είτε της περιφέρειας.
Μας αρέσει και το κάνουμε αυτό με χαρά, όπως εδώ που βλέπετε κάτι από την πλατεία Κοραή με τον Λυκαβηττό στο βάθος, από το κέντρο της Αθήνας, το πανεπιστήμιο.
Δύσκολη κατάσταση στην Άνδρο, με ανέμους 7-8 μποφόρ
Πυρκαγιά ξέσπασε χθες, μεσημέρι του Σαββάτου σε δασική έκταση, στην περιοχή Στραπουριές, της Άνδρου. Δεν ήταν η μόνη, σε πάρα πολλά μέρη της χώρας είχαμε φωτιές τις τελευταίες μέρες και παρόμοιες καταστάσεις πανικού. Εδώ, στην Άνδρο όμως, σταθήκαμε λόγο παραπάνω. Τέτοιες μέρες πριν έξι χρόνια ήμασταν εκεί, φιλοξενούμενοι του Λούη και της Δήμητρας.
Και να έχεις από τη μια το Facebook να σου θυμίζει τις όμορφες αναμνήσεις με πλούσιο φωτογραφικό υλικό, όπου η φιλοξενία τους ξεχείλιζε από αγάπη. Κι από την άλλη, αυτή την τραγική κατάσταση… Για την κατάσβεσή της, μάθαμε ότι επιχειρούσαν 20 πυροσβέστες με μία ομάδα πεζοπόρου τμήματος, πέντε οχήματα και από αέρος συνέδραμαν, περιοδικά, πέντε ελικόπτερα και δύο αεροσκάφη.
Παράλληλα, εστάλη μήνυμα του 112 στους κατοίκους της περιοχής Στραπουριές να εκκενώσουν τις περιοχές Στραπουριές, Λάμυρα, Μένητες και Υψηλά, προς την χώρα της Άνδρου. Οι φωτογραφίες είναι της Joanna hala. Τις αναδημοσίευσε ο Λεωνίδας Μπόνης, αλλά υπάρχει και μία από το ειδησεογραφικό site του CNN.
Ολοκληρώνονται οι εκδηλώσεις “Χώμα – Νερό – Φωτιά”!
Από την Πέμπτη 04 Ιουλίου ξεκίνησαν και θα φτάσουν έως και την Κυριακή 07 Ιουλίου 2024, στο Θραψανό, οι εκδηλώσεις με τον τίτλο:
Χώμα – Νερό – Φωτιά.
Εκδηλώσεις για την κρητική κεραμική από την αρχαιότητα έως σήμερα. Καθημερινά από 18:00 έως 24:00. Είσοδος ελεύθερη. Διοργανωτής: Πολιτιστικός Σύλλογος Θραψανού.
Παλιά την έλεγαν “Γιορτή του Αγγειοπλάστη” και την περιμέναμε πώς και πώς τον Ιούλιο για να πάμε στην αυλή του σχολείου και να ζήσουμε υπέροχες μέρες, αλλά και βράδια κεφιού και χαράς που έφταναν με κρητική μουσική και τραγούδια ώς τις πρωινές ώρες.
Όλο αυτό άλλαξε με το σεισμό… Το όμορφο σχολείο χαρακτηρίστηκε επικίνδυνο για την ασφάλεια των παιδιών και του διδακτικού προσωπικού.
Τώρα και μέχρι να υλοποιηθεί το σχέδιο αναστήλωσης του, τα παιδιά του δημοτικού και του γυμνασίου, κάνουν μάθημα σε κοντέινερ.
Αλλά η γιορτή γίνεται! Και μάλιστα με τη ουσιαστική βοήθεια και συμπαράσταση του Δήμου Μινώα και της Περιφέρειας Κρήτης.
Μερικά πράγματα δεν αλλάζουν στο πέρασμα των χρόνων. Διατηρούνται στη μνήμη και την καρδιά. Βρίσκονται και αξιοποιούνται άλλα μέρη για να πραγματοποιηθούν οι εκδηλώσεις. Και η ζωή συνεχίζεται…
Δείτε κι αυτά τα δημοσιεύματα που αφορούν την ίδια εκδήλωση ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.
Γνωριμία με την αγγειοπλαστική, τους ανθρώπους της, την τέχνη και κρητικά γλέντια όπου θα βρείτε το περίφημο ψητό του χωριού μου, σε συνεργασία και με το Δήμο Μινώα. Αν βρεθείτε στην Κρήτη εκείνον τον καιρό, βάλτε το στο πρόγραμμα σας. Σίγουρα είναι μια εμπειρία που αξίζει να ζήσετε.
Να σας γνωρίσουμε το Δυρράχιο στη γειτονική Αλβανία…
Το Δυρράχιο (αλβ. Durrës «Ντούρες», αρχ. ελλ.: Επίδαμνος και Δυρράχιον, λατ. Dyrrachium, ιταλ. Durazzo, τουρκ. Dıraç, βουλγ. και σερβ. Драч ) είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη και το κυριότερο λιμάνι της Αλβανίας. Βρίσκεται στις ακτές της κεντρικής Αλβανίας, περίπου 33 χιλιόμετρα δυτικά της πρωτεύουσας Τίρανα. Είναι μια από τις αρχαιότερες και οικονομικά σημαντικότερες πόλεις της Αλβανίας.
Το Δυρράχιο βρίσκεται σε ένα από τα στενότερα σημεία της Αδριατικής Θάλασσας, απέναντι από τα Ιταλικά λιμάνια του Μπάρι και του Μπρίντιζι. Έχει το μεγαλύτερο λιμάνι της Αλβανίας και το νεότερο δημόσιο πανεπιστήμιο, το Πανεπιστήμιο Αλεξάντερ Μοϊσίου. Έχει πληθυσμό 115.550 κατοίκους, ενώ η μητροπολιτική περιοχή έχει πληθυσμό 265.530. Είναι, επίσης, το σημείο συνάντησης των εθνικών οδών SH2 και SH4.
Ιδρυμένο τον 7ο αιώνα π.Χ. από Έλληνες αποίκους από την Κόρινθο και την Κέρκυρα, με το όνομα Επίδαμνος, κατοικείται συνεχώς επί 2.700 χρόνια και είναι μια από τις αρχαιότερες πόλεις της Αλβανίας. Υπήρξε πρωτεύουσα της Αλβανίας από τις 7 Μαρτίου 1914 μέχρι τις 11 Φεβρουαρίου 1920, επί της βασιλείας του Γουλιέλμου της Αλβανίας στο Πριγκιπάτο της Αλβανίας. Οι πληροφορίες είναι από το Wikipedia.
Ανάγκη, να γλιτώσουμε από το τσουρούφλισμα του καύσωνα
Η Αλαγονία (πρώην Σίτσοβα) είναι ένα από τα χωριά του βορειοδυτικού Ταϋγέτου. Μετονομάστηκε από Σίτσοβα σε Αλαγονία το 1927. Από την 1η Ιανουαρίου 2011, με βάση το Πρόγραμμα Καλλικράτης, αποτελεί τοπική κοινότητα της Δημοτικής Ενότητας Καλαμάτας του δήμου Καλαμάτας στον Νομό Μεσσηνίας. Οι φωτογραφίες είναι της Sofi Kourkouta, από την Ομάδα ΚΑΛΑΜΑΤΑ.. ΠΡΙΓΚΙΠΕΣΣΑ ΜΟΥ…
Βρίσκεται στη κεντρική υδρολογική λεκάνη του ποταμού Νέδοντα και είναι χτισμένο αμφιθεατρικά σε πλαγιά της οροσειράς του Μαλεβού ή Αγίου Παντελεήμονα, που είναι ένα από τα πολλά πρόβουνα του Ταϋγέτου. Έχει υψόμετρο 800 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας. Συναντάμε το χωριό, 5 χιλιόμετρα μετά την παράκαμψη, της εθνικής οδού Καλαμάτας – Σπάρτης και στο ύψος του χωριού Αρτεμισία.
Καθορίζοντας επακριβώς τη γεωγραφική θέση της Αλαγονίας ο Παυσανίας γράφει στο κεφάλαιο είκοσι πέντε του Γ βιβλίου του, τα εξής: «Γερηνίας δε ως εις μεσόγαιαν άνω τριάκοντα σταδίους απείχε. Αλαγονία και το πόλισμα κατενεμήθη ήδη και τούτο Ελευθερολάκωσιν.» Δηλαδή η Αλαγονία απέχει από τη Γερήνια τριάντα στάδια προς το μεσογειακό και ανηφορικό μέρος της χώρας και αυτή την πόλη συμπεριέλαβε στο κατάλογο των πόλεων που αποτελούν το Κοινό των Ελευθερολακώνων.
Θάλασσα από τη Σκόπελο και την παραλία στο Γλυφονέρι
Στη βόρεια πλευρά του νησιού, κοντά στη Χώρα της Σκοπέλου, βρίσκονται οι παραλίες Άγιος Κωνσταντίνος (ή αλλιώς Γλυφονέρι). Η παραλία του Αγ. Κωνσταντίνου είναι αμμώδης, με καθαρά νερά, οργανωμένη και αποτελεί μια καλή εναλλακτική για μια γρήγορη βουτιά, δεδομένης της μικρής απόστασης από τον οικισμό.
Είναι η πιο καθαρή από τις παραλίες που βρίσκονται κοντά στη χώρα της Σκοπέλου. Οταν όμως φυσά βοριαδάκι να περιμένετε ότι θα έχει κυματισμό. Τη Δευτέρα το απόγευμα ο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ “βρέθηκε” εκεί, μέσω των αγαπημένων φίλων και… ανταποκριτών του. Ο καλός μας Σπύρος, μόλις που είχε κάνει τη βουτιά του και αμέσως ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα μου.
Το όνομα της η παραλία το πήρε από το εκκλησάκι του Αγίου Κωνσταντίνου που βρίσκεται στο λόφο λίγο πιο πάνω. Το σημείο αυτό, (όπως διαβάζουμε στους τοπικούς οδηγούς) νωρίς το πρωί προσφέρει μια μαγευτική ανατολή. Η απόσταση από τη Χώρα της Σκοπέλου (Λιμάνι) είναι μόλις 2.6 km, περίπου 8 λεπτά με το αυτοκίνητο.
Εδώ καύσωνας κι αλλού κρύο, βροχή, σύννεφα και αντάρα!
Αντιθέσεις… Εδώ να καίγεσαι και η φίλη μας Ελισάβετ Πολυχρόνη να ανεβάζει αυτές και άλλες φωτογραφίες στο Facebook και να σημειώνει: Μεγάλη προσπάθεια να φτάσουμε σε σημείο να δούμε την κορυφή…. Βροχή, κρύο, αέρας, πυκνά σύννεφα, μέχρι και χαλάζι… Μια υπέροχη πεζοπορία με δυνατές, μοναδικές εμπειρίες…
Είναι στο Πίνοβο. Δύσκολες καιρικές συνθήκες. Η ίδια λέει “Φτάσαμε λίγο μετά τις πηγές για την κορυφή Βίσογκραντ 2.150 μέτρα… Αλλά πολύ αντάρα και γυρίσαμε πίσω”. Το Πίνοβο είναι βουνό στα βόρεια του νομού Πέλλας, στο Δήμο Αλμωπίας, στα σύνορα Ελλάδος – Βόρειας Μακεδονίας. Συνδέεται στα δυτικά με τον Βόρα, ανατολικά με την Τζένα και νότια με το Πάικο.
To όρος Πίνοβο, με τη μεγάλη κορυφογραμμή και τις καταπράσινες πλαγιές του, ξεπροβάλλει ανάμεσα στο Καϊμακτσαλάν και τη Τζένα. Το πυκνό δάσος οξιάς και πεύκου φτάνει ως και τα 1800 μ. υψόμετρο, ενώ από εκεί και πάνω κυριαρχεί η αλπική βλάστηση, με πλήθος λουλουδιών τα οποία είναι ανθισμένα όλο το καλοκαίρι.
Kαταρρίπτονται οι σταθερές που ξέραμε στην εστίαση…
Το “Παραμύθι” ήταν ένα ιδιαίτερο μαγαζί γεύσεων και όχι μόνο με είσοδο από την Ιωαννίνων 176, απέναντι από το σταθμό του Μετρό Σεπολίων, στη συμβολή με την Κρέοντος και τη Φιλιππουπόλεως. Κάποιοι το θυμούνται με νοσταλγία. Την Κυριακή που πέρασα είδα να έχουν κατέβει οι πινακίδες του και σε εμφανές σημείο υπήρχε το χαρτί με το ενοικιαστήριο.
Ήταν ένα από τα καλά μαγαζιά στα Σεπόλια και φημίζονταν για το υπέροχο φαγητό του, σέ ένα καταπληκτικό περιβάλλον, ενώ τα Σαββατοκύριακα είχε και ζωντανή μουσική. Στις κριτικές του Tripadvisor διαβάζουμε για την εξαιρετική κουζίνα του, με ένα εκπληκτικό και φιλόξενο σεφ, σε ένα παραμυθένιο σκηνικό.
Στεγασμένο σε μια παλιά μονοκατοικία και διαμορφωμένο σε ένα αριστούργημα ρομαντικό! Εμείς που το ξέραμε, θυμόμαστε τον Χρήστο με το χαμόγελο του, το υπέροχο φαγητό του, τον μοναδικό χώρο και τις λογικές τιμές του. Ήταν ιδιαίτερα ατμοσφαιρικό, με ευγενές προσωπικό και άψογη περιποίηση. να υποθέσουμε ότι έβαλε κι εδώ το “χεράκι του”, ο Covid-19;
Από τις πιο απάνθρωπες και σκληρές φυλακές της Ευρώπης. Ευτυχώς... κάποιος σώφρων άρχοντας αυτού του τόπου κατάλαβε ότι δεν τιμά…