Όμορφες στιγμές από τη ζωή στο Βανκούβερ του Καναδά
Δεν έχουν κάτι το ιδιαίτερο και το ξεχωριστό, θα τις δεις και στην Ελλάδα, αν επιμένεις να “διαβάζεις” τα πράγματα, βλέποντας μια φωτογραφία. με την πρώτη ματιά. Αλλά δεν είναι πάντα έτσι.
Στο Βανκούβερ του Καναδά που ζούμε, αυτή την εποχή, τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά. Οι ίδιες εικόνες, μπορεί να έχουν και άλλη ανάγνωση. Μιλάμε για ένα κράτος που σέβεται τους πολίτες του και που έχει καταφέρει να πείσει και τους ανθρώπους να το κάνουν αυτό, στις μεταξύ τους σχέση. Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο σπουδαία και μεγάλα είναι τα οφέλη για όλους σε μια τέτοια περίπτωση. Αισθάνεσαι ΑΝΘΡΩΠΟΣ με όλη τη σημασία της λέξης…
Η φωτογραφία είναι από το πάρκο Lynn Canyon… Αλλά γι’ αυτό, κάντε λίγο υπομονή. Θα γράψουμε σε λίγο…
15 μέρες στον Καναδά. Κάθε μέρα και κάτι όμορφο!
Ο καιρός περνάει σαν αέρας! Πότε; Όταν περνάει καλά! Το ξέρουμε αυτό και το έχουμε ζήσει τόσες φορές στη ζωή μας. Το κάνουμε κι εδώ στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, καθημερινά. Οι τακτικοί αναγνώστες μας επίσης το ξέρουν καλά, καθώς από τα ξημερώματα «βλέπουμε» επισκέπτες στον ιστότοπο μας. Φυσικά και δεν είμαστε ειδησεογραφικό site. Το έχουμε επιλέξει εμείς να μην είμαστε. Ούτε και μας ενδιαφέρει να ανταγωνιστούμε κάποιον άλλον ιστότοπο.
Η παρουσία μας είναι αυτόνομη, μοναδική, με πρώτο την κάθε στιγμή να τη ζούμε και μετά να καταγράφουμε την εμπειρία μας. Εικονογραφούμε τα θέματα μας με πρωτότυπες δικές μας ή των φίλων μας, φωτογραφίες. Όπως τις τελευταίες δυο εβδομάδες που βρισκόμαστε στο Βανκούβερ του Καναδά. Κι από σήμερα «μετακομίζουμε» για λίγες μέρες στο σπίτι του Κώστα και της Άννυς. Δείτε κάτι που δεν θα δείτε εύκολα στην Ελλάδα. Κορμούς δέντρων, ζωντανούς…
Μην περιμένετε να κάνουμε κάτι άλλο από εκεί. Τα ίδια θα κάνουμε. Η Άννυ μας ετοιμάζει κάποιες επισκέψεις σε όμορφα, σχετικά κοντινά μέρη. Και είμαι βέβαιος ότι θα μας αρέσουν και θα αρέσουν και σε σας. Δεν είναι τυχαίο που αγαπάτε τον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ και τον περιμένετε πώς και πώς… Είσαστε ένα εκλεκτό κοινό με απαιτήσεις που θέλει κάτι περισσότερο από τα… χαζά, που έτσι κι αλλιώς είναι γεμάτο το διαδίκτυο.
Κι όμως υπάρχουν καλά νέα! Μέρα τρίτη, Κυριακή
Ολοκληρώνεται σήμερα το τριήμερο πραγματοποιείτε ένα συνέδριο, που υπόσχεται μόνο καλά νέα και έχει το προνόμιο να το παρακολουθήσει και η δική μας Εκκλησία!
Σε έναν κόσμο όπου κακές ειδήσεις μεταδίδονται ασταμάτητα από τα κοινωνικά μέσα, την τηλεόραση και το ραδιόφωνο, μια σειρά τριήμερων συνεδρίων προσφέρει μόνο καλά νέα! Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά παρουσιάζουν για το 2024 τις εκδηλώσεις με θέμα: «Διακηρύξτε τα Καλά Νέα!»
Το πρόγραμμα των δυο συνεδρίων ( το πρώτο πραγματοποιήθηκε ήδη, το δεύτερο είναι σε εξέλιξη…) που λαμβάνουν χώρα μέσα στον Ιούλιο, το πρώτο από τα οποία ξεκίνησε την περασμένη Παρασκευή 12 Ιουλίου και περιλάμβανε ομιλίες, συνεντεύξεις και βίντεο που βασίζονται στη Βίβλο, όπως για παράδειγμα η δημόσια διάλεξη της Κυριακής με θέμα: «Γιατί Δεν Φοβόμαστε τις Κακές Ειδήσεις».
Σκοπός του προγράμματος είναι να διατηρήσουν οι άνθρωποι την ελπίδα και την αισιοδοξία τους, παρά το γεγονός ότι οι παγκόσμιες συνθήκες επιδεινώνονται. Το 2023 σχεδόν 13 εκατομμύρια άτομα παρακολούθησαν τα περισσότερα από 6.000 τριήμερα συνέδρια των Μαρτύρων του Ιεχωβά παγκοσμίως.
Στην Αθήνα οι εκδηλώσεις φιλοξενούνται στο Ολυμπιακό Κέντρο Άνω Λιοσίων (Ο.Κ.Α.Λ. – Γήπεδο Μπάσκετ Α.Ε.Κ.) τα τριήμερα 12-14 Ιουλίου και 19 – 21 Ιουλίου 2024 και αναμένεται να παρευρεθούν συνολικά περισσότεροι από 13.000 επισκέπτες, γεγονός που θα συμβάλει μεταξύ άλλων στην ενίσχυση της τοπικής οικονομίας.
Η είσοδος σε όλες τις εκδηλώσεις είναι ελεύθερη. Για να μάθετε περισσότερα για το πρόγραμμα του συνεδρίου «Διακηρύξτε τα Καλά Νέα», επισκεφτείτε τον ιστότοπο jw.org > Σχετικά με εμάς > Συνελεύσεις.
Βασιλικός, ο “βασιλιάς” των αρωματικών λουλουδιών…
Ο βασιλικός είναι ετήσιο αρωματικό, ποώδες φυτό, η κοινή ονομασία για το μαγειρικό βότανο Ώκιμον το βασιλικόν της οικογένειας των Χειλανθών Λαμιίδων (δυόσμων) και της τάξης των Σωληνανθών. Σε ορισμένες Αγγλόφωνες χώρες είναι γνωστός και ως «Βότανο του Αγίου Ιωσήφ».
Ο βασιλικός πιθανόν κατάγεται από την Ινδία, ή ίσως από το Ιράν και να έχει καλλιεργηθεί εκεί για περισσότερα από 5.000 χρόνια. Ήταν διεξοδικά αναφερόμενος στους Έλληνες συγγραφείς Θεόφραστο και Διοσκουρίδη. Πρόκειται για ένα ημι-σκληραγωγημένο ετήσιο φυτό, πιο γνωστό ως μαγειρικό βότανο, χαρακτηριστικό κυρίως στην Ιταλική κουζίνα, χωρίς να πηγαίνει πίσω και η χώρα μας, το οποίο επίσης παίζει σημαντικό ρόλο στις κουζίνες της Νοτιοανατολικής Ασίας της Ινδονησίας, Ταϊλάνδης, Μαλαισίας, Βιετνάμ, Καμπότζης, Λάος και της Ταϊβάν. Αναλόγως με το είδος και την ποικιλία, τα φύλλα μπορούν να έχουν γεύση παρόμοια με το γλυκάνισο, με έντονη, πικάντικη, συχνά γλυκιά, μυρωδιά.
Η φωτογραφία είναι της Ευτυχία Κολιού, δημοσιευμένη στην Ομάδα “Ζωή, χωριό και παράδοση”. Οι πληροφορίες από τη Wikipedia.
Χαρακτηριστικά ξύλινα σπίτια στη γειτονιά που μένουμε
Όσοι έχουμε γεννηθεί στην Ελλάδα, ίσως μας ξαφνιάζει το γεγονός ότι ακούμε για ξύλινα σπίτια κι αυτό γιατί έχουμε γεννηθεί σε ένα τόπο, που η παράδοση θέλει ένα σπίτι για να είναι ασφαλές, να είναι φτιαγμένο από μπετόν και πέτρα. Έτσι ήταν τα πατρικά μας, άντε στη στέγη να είχε κεραμίδια, κυρίως για οικονομικούς λόγους.
Αλλά εδώ που μας φιλοξενούν τα παιδιά μας, στο Νορθ Βανκούβερ του Καναδά, έχουν τελείως άλλη άποψη, πάνω στο θέμα. Και όπως βλέπετε και στις φωτογραφίες που πήραμε σε μια βόλτα μας, πέρα από αξιόπιστα είναι σταθερά και πολύ όμορφα. Μήπως ήρθε η ώρα να αλλάξουμε λίγο την άποψη μας πάνω στο θέμα αυτό; Λέω, τώρα…
Τα ξύλινα σπίτια στο Βανκούβερ του Καναδά είναι ιδιαίτερα δημοφιλή, λόγω της ανθεκτικότητας και της οικολογικής τους φύσης. Η κατασκευή με ξύλινο σκελετό (timber frame) είναι μια μέθοδος που χρησιμοποιείται ευρέως, προσφέροντας ευελιξία στον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό και εξαιρετική αντισεισμική συμπεριφορά.
Οι επικαλύψεις του σκελετού με ξυλόπλακες δημιουργούν πλευρικά διαφράγματα, αλλά και θαλάμους για την τοποθέτηση της μόνωσης. Η μέθοδος αυτή είναι συμβατή για προκατασκευασμένες οικίες, παράλληλα όμως παρέχει ευελιξία αρχιτεκτονικού σχεδιασμού και επενδύσεων του κτιρίου, για περιπτώσεις ιδιαίτερων αναγκών.
Διαχρονική αξία το σουβλάκι στο Βανκούβερ του Καναδά!
Άλλο ένα ελληνικό μαγαζί, κοντά στην παραλία. Και μόνο ο τίτλος του καταστήματος παραπέμπει σε Ελλάδα. Και φυσικά το σουβλάκι κυριαρχεί. Δεν ξέρουμε αν αυτό συμβαίνει και στο μενού, αλλά έξω από αυτό, όντως λειτουργεί ως κράχτης. Αρέσει άραγε στους ντόπιους; Είναι τόσοι πολλοί οι Έλληνες ή όσοι έχουν σχέση με την Ελλάδα; Δεν έμαθα ποτέ. Δεν είχα το χρόνο να το κάνω και δεν ξέρω αν αξίζει κάτι τέτοιο, ως γνώση.. Φωτογράφησα μόνο εξωτερικά το κτίριο κι έφυγα. Ίσως μια άλλη φορά.
Αν κρίνουμε από την κίνηση, μάλλον το σουβλάκι είναι στα ενδιαφέροντα των ανθρώπων. Έτσι κι αλλιώς αυτό, από μόνο του, έχει δημιουργήσει ένα μύθο γύρω από το όνομα του. Ιδιαίτερα όταν οι ξένοι επισκέπτονται ως τουρίστες τη χώρα μας, θέλουν οπωσδήποτε να το δοκιμάσουν. Και δεν είναι λίγοι εκείνοι που, διαθέτοντας επιχειρηματικό πνεύμα, επιδιώκουν όλα αυτά να τα μεταφέρουν στον τόπο τους.
Και εντάξει, το σουβλάκι το καταλαβαίνω… Το ΑNATOLI; Ίσως, λέω τώρα, με τον τρόπο αυτόν, επιθυμούν να μην περιορίσουν την πελατεία τους στους Έλληνες αποκλειστικά ή όσους αγαπούν τις ομορφιές της και το φαγητό της, αλλά επιχειρούν ένα επιχειρηματικό άνοιγμα και στην ευρύτερη ανατολή που έλκει ένα μεγάλο κοινό την καταγωγή του από εκεί. Και εδώ, στο Βανκούβερ, μπορεί να βρεις κάθε είδους άνθρωπο, χρώματος και φυλής.
Ο Στηβ πρωί –πρωί, «κουρεύει» το γκαζόν του σπιτιού
Τον βλέπουμε και τον χαιρόμαστε τον Στηβ, τον σύζυγος της Έστερ. Είναι όλος υγεία, δύναμη και αυτό τον κάνει να είναι δραστήριος με ότι καταπιάνεται. Έτσι συχνά ασχολείται με το σπίτι του, ψήνει στα κάρβουνα πολύ ωραία τα κρέατα και τα λουκάνικα, κουρεύει το γκαζόν του σπιτιού τους και ασχολείται με την κουζίνα του. Με τη στάση τους και τη συμπεριφορά τους με την Έστερ κάνουν τα πάντα για να νιώθουμε καλά, κάθε στιγμή. Να τους έχει καλά ο Θεός και να τους ανταποδώσει όλη αυτή την υπέροχη φιλοξενία, στο πολλαπλάσιο, σε ότι έχουν ανάγκη!
Από τις πιο απάνθρωπες και σκληρές φυλακές της Ευρώπης. Ευτυχώς... κάποιος σώφρων άρχοντας αυτού του τόπου κατάλαβε ότι δεν τιμά…