Εννιά ώρες, ήταν το ταξίδι, από την Αθήνα στο Μόντρεαλ
Ήταν ένα πολύ μεγάλο, υπερατλαντικό ταξίδι, εννιά ώρες και κάτι Από την Αθήνα στο Μόντρεαλ. Με τηn Air Canada σε ένα ήρεμο ταξίδι. Πώς περνάει ο χρόνος; Είδα τρεις κινηματογραφικές στην οθόνη μπροστά στο κάθισμα μου, απόλαυσα δύο γεύματα, ήπια έναν καφέ και ένα χυμό μύλο. Πολύ θέλει να περάσει η ώρα;
Η ατμόσφαιρα μέσα στο μεγάλο αεροσκάφος, είναι εντελώς ξεχωριστή. Ξεκινήσαμε εννιά, εννιά και κάτι, η ώρα το πρωί και φτάσαμε γύρω στις 6:30 το απόγευμα ώρα Ελλάδας στο αεροδρόμιο του Μόντρεαλ. Αλλά μέσα στο αεροσκάφος, τα φώτα χαμήλωσαν νωρίς και άρχισε το βιολογικό ρολόι να προσαρμόζεται στα νέα δεδομένα.
Στο Μόντρεαλ φτάσαμε στις 11:34, ώρα Καναδά που είναι επτά ώρες πίσω. Είχα τη δυνατότητα να δω στην οθόνη μου μερικά στοιχεία που εντυπωσίασαν. Το αεροπλάνο πετούσε στα 12.192 μέτρα με ταχύτητα 865 km/h. Περάσαμε πάνω από το Βερολίνο, τον Ατλαντικό Ωκεανό, το Ρέικιαβικ και στη συνέχεια, κάπου το 1/3 του Καναδά. Εδώ, στο Μόντρεαλ, κάναμε αλλαγή αεροσκάφους για Βανκούβερ.
Ταξιδιάρικα θαλασσοπούλια, απολαμβάνουν τη δημιουργία
Καλοκαίρι σημαίνει απέραντο γαλάζιο, θάλασσα και ουρανός, ταξίδια και μια αίσθηση, ελευθερίας. Λέξεις που όλες σχετίζονται κατά κάποιον τρόπο και με τα πανέμορφα θαλασσοπούλια που συναντάμε να πετούν πάνω από τις ελληνικές (και όχι μόνο) θάλασσες. Μ’ αυτά θα πορευτούμε σήμερα…
Γνωρίζουμε όμως πόσα και ποια είναι τα είδη τους, πώς ονομάζονται και ποια είναι τα χαρακτηριστικά τους γνωρίσματα; Σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία οι ελληνικές θάλασσες φιλοξενούν, έξι είδη θαλασσοπουλιών. Ας τα δούμε από πιο κοντά, όσο γίνεται.
Όταν αναφερόμαστε στα θαλασσοπούλια, συνήθως στους περισσότερους έρχονται στο μυαλό οι γλάροι, όμως θαλασσοπούλια δεν είναι μόνο οι γλάροι! Αλλά ακόμα κι αυτοί, δεν είναι όλοι ίδιοι μεταξύ τους. Οι φωτογραφίες είναι από το National Geographic Worldwide δια χειρός Edward Slizewski. Τον ευχαριστούμε..
«Πάνε» και οι ζέστες, τουλάχιστον προσωρινά, λέει η ΕΜΥ
Ε, είναι μια καλή εξέλιξη αυτή… Αυτός ο Ιούνιος μας αλάλιασε με τη ζέστη του. Και τώρα, ακούμε, τα… μαζεύει για λίγο, έστω και προσωρινά. Ύστερα, δεν τρέφουμε ψευδαισθήσεις, Ιούλιος είναι, οι μεγάλες ζέστε είναι μπροστά μας. Εκτός και αν άλλαξαν τόσο πολύ τα πράγματα και έγιναν όλα αυτά τον… Ιούνιο. Όπως και να έχει οι μέρες που διανύουμε είναι αρκετά θερμές. Βρεθήκαμε χθες στην Κηφισιά και στο Άλσος.
Εδώ τα πράγματα ήταν σαφώς λίγο καλύτερα. Καθίσαμε στο καφέ που βρίσκεται μέσα στο Άλσος, αλλά επιλέξαμε ένα τραπέζι κάτω από το πλατύ φύλλωμα ενός τεράστιου πλάτανου. Και απολαύσαμε τον παγωμένο καφέ και τη σοκολάτα μας. Μας αρέσει πολύ αυτός ο χώρος. Για οποιοδήποτε λόγο και αν βρεθούμε στην Κηφισιά, θα βρούμε χρόνο να κάνουμε μια στάση σ’ αυτή εδώ την όαση δροσιάς.
Και μπορεί χθες να μη φύσαγε καθόλου αεράκι, τουλάχιστον εκεί μέσα, αλλά ήταν ωραία, από πολλές απόψεις και αντιστάθμιζαν όλη αυτή την υπερβολική ζέστη πού έλεγε πως ήταν 37οC αλλά η αίσθηση μας ήταν για πολύ περισσότερη. Είμαστε χαρούμενοι. Τα πράγματα πάνε καλά, όπως και να το δει κανείς. Καλύτερα κι απ’ ότι περιμέναμε εμείς!
Η πλατεία όλο πράσινο, πίσω από τη Μητρόπολη Αθηνών
Το Σάββατο ήταν μια δύσκολη μέρα. Υψηλές θερμοκρασίες, στα όρια του καύσωνα και δυνατός αέρας, τόσο που ο Δήμος Αθηναίων, αναγκάστηκε να κλείσει τον Εθνικό Κήπο στους επισκέπτες. Εμείς κατεβήκαμε στην Ερμού για δουλειές. Και είχα την ευκαιρία, λίγο πριν το μεσημέρι να περπατήσω λίγο, σε ένα μικρό δρόμο, τη Φωκίωνος.
Κι αυτός ο δρομάκος με έβγαλε στη Μητροπόλεως, παράλληλη της Ερμού και σε μια μικρή πλατειούλα που δεν είχα προσέξει ιδιαίτερα ώς τώρα κι ας έχω περάσει τόσες φορές από εκεί. Είναι πίσω από τη Μητρόπολη των Αθηνών, η ομώνυμη πλατεία. Είχε αρκετό πράσινο και δροσιά για τα δεδομένα της μέρας.
Αλλά είχε και όμορφες πινελιές ανθισμένων λουλουδιών στα παρτέρια της, όπως αυτά εδώ που μου άρεσαν πολύ και τα φωτογράφησα. Όπως διαπιστώνετε κι εσείς, φυσιολογικά δεν κινούνται και πολλοί άνθρωποι. Όσοι κυκλοφορούν ή τουρίστες θα είναι ή κάποια ανάγκη κατέβηκαν να διεκπεραιώσουν στο κέντρο.
Σας πάμε σε ένα ορεινό χωριό της Αλβανίας, τη Μοσχόπολη
Η Μοσχόπολη (αλβανικά: Voskopojë (Βοσκοπόγιε)) είναι ιστορικός ορεινός οικισμός του νομού Κορυτσάς στη νοτιοανατολική Αλβανία, δυτικά της πόλης της Κορυτσάς. Κατά το παρελθόν γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη και τον 18ο αιώνα υπήρξε σημαντικό αστικό, οικονομικό και πολιτιστικό κέντρο. Εδώ είναι ένα μνημείο στην πλατεία του χωριού.
Λόγω της συμβολής της πόλης στον Νεοελληνικό Διαφωτισμό αναφέρεται στην εποχή της ακμής της ως “Νέα Αθήνα” ή “Νέος Μυστράς”. Η Μοσχόπολη είναι κτισμένη σε ένα οροπέδιο μεταξύ των βουνών της Όπαρης και της Οστρόβιτσας, σε υψόμετρο 1115 μέτρων, 18 χιλιόμετρα βορειοδυτικά από την Κορυτσά.
Σε κοντινή απόσταση βρίσκονται τα χωριά Γκιονομάδι, Λάβδαρη, Σίπισκα και Κρουσόβα που συγκροτούν την κοινότητα Μοσχόπολης, με έδρα τον ομώνυμο οικισμό και συνολικό πληθυσμό 1058 κατοίκων κατά την απογραφή του 2011. Οι φωτογραφίες του σημερινού δημοσιεύματος είναι του φίλου μας, Βασίλη. Και τα στοιχεια για το χωριό από την Wikipedia.
Σύμφωνα με τον Αυστριακό διπλωμάτη και αλβανολόγο Χαν, ο οποίος επικαλείται ως πηγή έναν χαμένο κώδικα του έτους 1765, η Μοσχόπολη ιδρύθηκε το 1338 από μέλος της αρχοντικής οικογένειας Μουσάκη ή Μουζάκα. Η συγκεκριμένη υπόθεση αμφισβητείται, με άλλες εκτιμήσεις να κάνουν λόγο για δημιουργία του οικισμού κατά τον 16ο αιώνα.
Από τις πιο απάνθρωπες και σκληρές φυλακές της Ευρώπης. Ευτυχώς... κάποιος σώφρων άρχοντας αυτού του τόπου κατάλαβε ότι δεν τιμά…