Τίποτα δεν πάει χαμένο. Δείτε ΕΔΩ το αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ με όλα τα δημοσιεύματα από τη δημιουργία του μέχρι σήμερα…
Τελευταίες Αναρτήσεις:
Οι επισκέπτες μας
Τα σχόλια σας!
μας που το διαχειριζόμαστε, μας κάνει να χαιρόμαστε όταν διαβάζουμε τις απόψεις σας, τις θέσεις σας, για ζητήματα που το site "σκαλίζει".
Μπορείτε λοιπόν να μας γράφετε. Μόνο που, για να τα δείτε δημοσιευμένα εδώ, θα περιμένετε λιγάκι προκειμένου να… εγκριθούν.
Γειά σας αγαπημένοι φίλοι μας Νικόλα και Σούλα. Η αλήθεια είναι ότι μας έχει κλέψει την καρδιά η γλυκιά μας…
Καλό απόγευμα
αγαπητέ φίλε...και αδελφέ μου ήσασταν όμορφη παρέα μαζί με την υπέροχη Σούλα σου, και στην φωτογραφία όσοι είναι ήταν μια…
Και για μας, φίλε Βασίλη, είναι τιμή! Οι καιροί είναι δύσκολοι και όλοι έχουμε ανάγκη από καθαρούς και ειλικρινείς ανθρώπους…
Ακούστε εδώ τον Λεωνίδα Μπόνη στο ραδιόφωνο. Κάθε Τετάρτη 8-10 μ.μ.
Αυτό είναι. Να ζεις το κάθε λεπτό, να ανασαίνεις τον αέρα και να ευχαριστείς Εκείνον που έδωσε αυτό το δώρο για μας. Και να το εκτιμάμε!
Μερικοί άνθρωποι δεν ξέρουν ή δεν μπορούν, δεν είναι σε θέση να απολαύσουν τίποτα. Ψάχνουν να βρουν τι κρύβεται πίσω από το καθετί και χάνουν την ουσία, τη ζωή. Μην το κάνετε αυτό στον εαυτό σας.
Τι είναι αυτό που κάνει δεκτικούς τους ανθρώπους στο καλό, σε μια όμορφη κουβέντα, σε μια παρέα που αξίζει να τη ζήσεις και να την απολαύσεις παρά τις δυσκολίες; Το γεγονός ότι είμαστε άνθρωποι με αδυναμίες, αλλά προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε. Αυτό είναι το μυστικό!
Στην κεντρική σελίδα του αρχείου του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ θα δείτε αρκετά δημοσιεύματα. Αλλά μπορείτε να τα δείτε και από ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.
Μακάρι να φτιάξουν τα πράγματα και να περνάμε κάνα δυο μήνες το καλοκαίρι, εκεί. Θα μας έκανε καλό, από πολλές απόψεις... Εδώ σε έναν πίνακα ζωγραφικής μιας Γερμανίδας που φιλοξενήσαμε κάποτε και μας τον έκανε δώρο. Είναι το σπίτι μας όπως ήταν τότε! Η υπογραφή λέει, 1992!
Έτσι, συχνά - πυκνά, θα δείτε τέτοιες παρουσιάσεις με δρόμους, πλατείες, γειτονιές, είτε του ιστορικού κέντρου, είτε της περιφέρειας.
Μας αρέσει και το κάνουμε αυτό με χαρά, όπως εδώ που βλέπετε κάτι από την πλατεία Κοραή με τον Λυκαβηττό στο βάθος, από το κέντρο της Αθήνας, το πανεπιστήμιο.
Μια σκέψη για τη φωτιά στην Αττική, όπως την είδαμε
Ζούμε στο κέντρο της Αθήνας, στον Κολωνό, δεκαπέντε λεπτά περπάτημα από την Ομόνοια και πολύ μακριά από την Β.Α. Αττική που δοκιμάστηκε σκληρά από τις φωτιές, τις προηγούμενες μέρες. Ότι διαβάζαμε στα ΜΜΕ, καθώς είμαστε στο Βανκούβερ του Καναδά, 10.000 χιλιόμετρα μακριά, περίπου κάτι ανάλογο ζήσαμε κι εδώ. Βλέπουμε κραυγαλέους τίτλους στις εφημερίδες και τα site, φωτογραφίες σαν αυτή που έχουμε κι εμείς (από το διαδίκτυο την πήραμε) που δείχνει την αγωνία των ανθρώπων την ώρα της φωτιάς. Ναι, είναι μια δύσκολη κατάσταση και για κάποιους, ίσως σημάδεψε για πάντα τη ζωή τους. Αλλά αυτή, η ζωή, συνεχίζεται. Κι εμείς πορευόμαστε μαζί της.
Η δύσκολη όψη, του Δεκαπενταύγουστου στην Αθήνα…
Θα ακούσατε πολλά για τη χθεσινή μέρα. Λογικό είναι. Μια αργία μέσα στο καλοκαίρι, είναι μια ευκαιρία για χαλάρωση, για σχόλιο και για εκτιμήσεις. Αλλά εγώ σήμερα δεν θα σας μιλήσω γι’ αυτά. Έτσι κι αλλιώς στη χώρα μας όλα αυτά τα έχουν αναδείξει σε… επιστήμη, οι άνθρωποι. Εγώ θα σταθώ σε ένα πρακτικό ζήτημα που μας… απασχόλησε χθες.
Ήταν η πρώτη μέρα στην Αθήνα για μας από την επιστροφή μας. Και η Άννυ είχε όρεξη για ένα κουλούρι Θεσσαλονίκης, να προσθέσει στο πρωινό της. Ε, φαντάστηκα πως δεν ήταν και τόσο μεγάλη υπερβολή μια τέτοια “απαίτηση”. Ξεκίνησα λοιπόν με τα πόδια για τους φούρνους της γειτονιάς. Δυο έχουμε εκεί μου μένουμε στον Κολωνό. Εκ των υστέρων, με ενημέρωσαν και για έναν τρίτο, όχι πολύ μακριά,
Όπως βλέπετε έχουν χειρόγραφες ή τυπωμένες ανακοινώσεις για τους χρόνους που θα παραμένουν κλειστοί. Και πόσο επιρρεπείς είμαστε στην αντιλογία. Εγώ κατέγραψα απλά μια κατάσταση, χωρίς κανένα σχόλιο και τα σχόλια ήρθαν άμεσα: “Δεν δικαιούνται οι εργαζόμενοι να ξεκουραστούν;” Φυσικά δεν αναφερόμουν σε κάτι τέτοιο. Μιλούσα απλά, για έναν καλύτερο προγραμματισμό.
Ταξίδι επιστροφής στην Ελλάδα, 14 ώρες με το αεροπλάνο
Το κομμάτι αυτό ξεκίνησε να γράφετε μέσα στο αεροπλάνο, στην πτήση μας από Βανκούβερ προς Μόντρεαλ. Μια πτήση στο εσωτερικό του Καναδά, διάρκειας πέντε ώρες και κάτι και με διαφορά μεταξύ τους, τρεις τοπικές ώρες. πρωτόγνωρο για μας που έχουμε μια ώρα Ελλάδος σε όποιο μέρος της χώρας κι αν κατοικούμε. Είναι κι αυτός ένας τρόπος για να περάσει η ώρα, αντί να βλέπεις τηλεόραση στο μπροστινό σου κάθισμα.
Και οι φωτογραφίες που συνοδεύουν το κομμάτι, είναι (από πάνω προς τα κάτω από το αεροδρόμιο στο Βανκούβερ, μέσα στο αεροπλάνο, πτήση AC304 και από το αεροδρόμιο στο Μόντρεαλ. Και κλείνουμε με την άφιξη μας στην Αθήνα! Η επόμενη πτήση μας, AC0898, ήταν Μόντρεαλ – Αθήνα, διάρκειας εννιά ωρών. Είναι μεγάλα ταξίδια αυτά και δεν τα κάνεις πολύ συχνά. Αλλά παρά την κούραση τους, έχουν την ομορφιά τους!
Μερικοί ίσως να μην το κάνουν και ποτέ ένα τέτοιο μεγάλο ταξίδι! Είναι όντως κουραστικό, τόσες ώρες καθισμένος σε μια θέση στο αεροπλάνο; Και βέβαια είναι! Δεν έχεις και τόσο την άνεση να περπατήσεις μέσα στο αεροπλάνο στη διάρκεια της πτήσης, εκτός κι αν πρέπει να πας τουαλέτα. Θα πρέπει να επιλέξεις για το τι θα κάνεις. Κι αν θέλεις μπορείς να αγοράσεις χρόνο στο δορυφορικό WiFi του αεροπλάνου. Αλλά σας πληροφορώ ότι αυτό είναι πανάκριβο!
Σπουδαίο να έχεις αληθινούς φίλους στις μέρες μας!
Να ‘μαστε, λοιπόν, πίσω στο σπίτι μας! Ας είναι καλά οι φίλοι που μας βοήθησαν. Στο «Ελ. Βενιζέλος» μας περίμενε ο Βασίλης. Μας συγκίνησε με το ενδιαφέρον του να έρθει να μας πάρει. Και ήταν εξαιρετική η βοήθεια του. Η αναμονή στο αεροδρόμιο για να παάρουμε τα πράγματα μας, τις βαλίτσες μας, ήταν σχετικά μικρή. Και όλα κύλησαν καλά. Και αναφερόμαστε στα πρακτικά πράγματα γιατί βρήκαμε μια Αθήνα αγνώριστη από την κάπνα και την αιθαλομίχλη και ανυπόφορη από τη ζέστη. Κυριολεκτούμε. Αλλά γι’ αυτά έχουμε καιρό να γράψουμε…
“Λουκέτα της αγάπης”, σύμβολα αφοσίωσης ερωτευμένων
Τα είδαμε στην παραλία στο Νορθ Βανκούβερ και τα φωτογραφίσαμε στο mall “Q”. Και ψάξαμε να βρούμε τις είναι αυτά. Στη “Μηχανή του Χρόνου βρήκαμε” πώς άρχισε αυτό το έθιμο. Είναι εντυπωσιακό, αλλά όλα, όπως λέει εκεί, ξεκίνησαν από έναν στρατιώτη που δεν τήρησε τους όρκους στην Κέρκυρα! Για φαντάσου, στην Ελλάδα και το βλέπουμε στο Βανκούβερ και σ’ όλο τον κόσμο!
Την ανάγκη να “κλειδώσουν” την αγάπη τους αιώνια, εκδηλώνουν με έναν ιδιαίτερο τρόπο τα τελευταία χρόνια, χιλιάδες ερωτευμένα ζευγάρια ανά τον κόσμο. “Love Locks” (Η αγάπη κλειδώνεται) φωνάζουν και το αποδεικνύουν έμπρακτα! Τα “λουκέτα της αγάπης” έχουν γίνει σύμβολο παντοτινής αφοσίωσης. Κάθε λουκέτο και μια υπόσχεση.
Περπατώντας τη γέφυρα της Φρανκφούρτης, της Ρώμης, του Παρισιού, αλλά και στη χώρα μας στον Ισθμό της Κορίνθου. Ο μύθος που ακολουθεί αυτή την τόσο ιδιαίτερη συνήθεια δεν έχει τεκμηριωθεί μέσα από πραγματικές μαρτυρίες, ωστόσο είναι ο μοναδικός που διαδίδεται όλα αυτά τα χρόνια. Η ιστορία ξεκινάει στη Σερβία.
Εικόνες καταστροφής από την πυρκαγιά στη Β.Α. Αττική
Βρήκαμε την Αθήνα πνιγμένη στη μαυρίλα, την κάπνα και την αποφορά. Και σε συνδυασμό με τις υψηλές θερμοκρασίες, ότι χειρότερο μπορεί να φανταστεί κανείς. Θλίψη στην καρδιά, για ανθρώπους και περιουσίες που χάθηκαν. Και μια έλλειψη σιγουριάς και σταθερότητας για το αύριο. Κι άντε τώρα να κάνεις τα προγραμματισμένα “πανηγύρια” και τους γιορτασμούς. Κι όμως κάποιοι θα τα κάνουν όλα αυτά. Τέτοια μεγάλη αγκύλωση έχουν…
Λουλούδια στους κεντρικούς δρόμους του Mission…
Το Mission είναι μια πόλη στην κάτω ηπειρωτική χώρα της επαρχίας της Βρετανικής Κολομβίας, Καναδάς. Αρχικά ενσωματώθηκε ως επαρχιακός δήμος το 1892, μεγαλώνοντας για να συμπεριλάβει επιπλέον χωριά και αγροτικές περιοχές με την πάροδο των ετών, προσθέτοντας την αρχική πόλη της πόλης της αποστολής, επί μακρόν ανεξάρτητο πυρήνα της περιοχής, το 1969.
Συνορεύει με την πόλη Abbotsford στα νότια και την πόλη Maple Ridge στα δυτικά. Στα ανατολικά βρίσκονται οι μη ενσωματωμένες περιοχές Hatzic και Dewdney. Βρίσκεται στη βόρεια όχθη του ποταμού Fraser, πίσω σε βουνά και λίμνες με θέα στην κεντρική κοιλάδα Fraser, 65 χιλιόμετρα (40 μίλια) νοτιοανατολικά του Βανκούβερ.
Σε αντίθεση με τους άλλους δήμους της κοιλάδας Fraser, το Mission είναι ως επί το πλείστον δασώδες υψίπεδο με μόνο μικρές πλημμυρικές περιοχές που περιβάλλουν την όχθη του ποταμού Fraser. Μερικά παγκάκια γεωργικής γης υψώνονται διαδοχικά προς βορρά πάνω από τον πυρήνα της ανεπτυγμένης περιοχής της πόλης.
Από τις πιο απάνθρωπες και σκληρές φυλακές της Ευρώπης. Ευτυχώς... κάποιος σώφρων άρχοντας αυτού του τόπου κατάλαβε ότι δεν τιμά…