Αρχική » 2024 » Σεπτέμβριος (Σελίδα 3)

Αρχείο μηνός Σεπτέμβριος 2024

Το αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ

Τίποτα δεν πάει χαμένο. Δείτε ΕΔΩ το αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ με όλα τα δημοσιεύματα από τη δημιουργία του μέχρι σήμερα…

Τελευταίες Αναρτήσεις:
Οι επισκέπτες μας
024271
Τα σχόλια σας!
Το να εκφράζεται κανείς εδώ στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ είναι πολύ σπουδαίο για
μας που το διαχειριζόμαστε, μας κάνει να χαιρόμαστε όταν διαβάζουμε τις απόψεις σας, τις θέσεις σας, για ζητήματα που το site "σκαλίζει".
Μπορείτε λοιπόν να μας γράφετε. Μόνο που, για να τα δείτε δημοσιευμένα εδώ, θα περιμένετε λιγάκι προκειμένου να… εγκριθούν.

Ακούστε εδώ τον Λεωνίδα Μπόνη στο ραδιόφωνο. Κάθε Τετάρτη 8-10 μ.μ.

Πολύ θερμό το καλοκαίρι, κρύος ο χειμώνας!

Το καλοκαίρι του 2024 ήταν το πιο θερμό των τελευταίων δεκαετιών. Γεμάτο καύσωνες. Αυτό κάνει πολύ δύσκολη τη ζωή μας... Οι μετεωρολόγοι μας προετοίμασαν από νωρίς και το ζήσαμε στο έπακρο. Περιμένουμε να δούμε πώς θα είναι και ο χειμώνας. Κρύο, άνυδρος, επικίνδυνος... Εμείς, που έχουμε επιλέξει να γνωρίζουμε, τι μας επιφυλάσσει το μέλλον, είμαστε σε πολύ πιο πλεονεκτική θέση από την υπόλοιπη ανθρωπότητα. Υπομονή λοιπόν και δύναμη. Όλα εξελίσσονται όπως έχει προβλεφθεί!
Σεπτέμβριος 2024
Κ Δ Τ Τ Π Π Σ
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
2930  

Ένα site που φτιάχτηκε μέσα στην πανδημία, όταν η Σούλα αποφάσισε να ασχοληθεί με κάτι που αγαπάει και λατρεύει να φτιάχνει. Τα χειροποίητα κοσμήματα! Μπορείτε να το δείτε ΕΔΩ

Η αγγειοπλαστική παράδοση του Θραψανού Ηρακλείου Κρήτης

Η πλούσια και μακραίωνη παράδοση της αγγειοπλαστικής τέχνης στο χωριό Θραψανό Ηρακλείου το έχει αναδείξει ως το μεγαλύτερο κέντρο αγγειοπλαστικής στην Κρήτη, σταθμό για την ιστορία της νεότερης ελληνικής κεραμικής τέχνης. Σήμερα, στο χωριό εξακολουθούν να λειτουργούν εργαστήρια που κατασκευάζουν ακόμα μικρά και μεγάλα αποθηκευτικά αγγεία, γνωστά ως «θραψανιώτικα πιθάρια», τα οποία διακινούνται τόσο στην Ελλάδα, όσο και το εξωτερικό. Δείτε ΕΔΩ κι ένα υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό από την ΕΡΤ 3 που παίχτηκε τον Φλεβάρη του 2024. Κι ΕΔΩ ένα δημοσίευμα της εφημερίδας ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ για το χωριό μου.

Η ώρα του δειλινού...

Αναμφισβήτητα είναι η πιο όμορφη ώρα! Η ώρα του δειλινού. Φτάνει να είσαι εκεί. Την κατάλληλη ώρα, στο κατάλληλο μέρος και να απολαμβάνεις, λεπτό το λεπτό όλη αυτή την εξαιρετική εικόνα που δεν διαρκεί και πολύ.
Αυτό είναι. Να ζεις το κάθε λεπτό, να ανασαίνεις τον αέρα και να ευχαριστείς Εκείνον που έδωσε αυτό το δώρο για μας. Και να το εκτιμάμε!
Μερικοί άνθρωποι δεν ξέρουν ή δεν μπορούν, δεν είναι σε θέση να απολαύσουν τίποτα. Ψάχνουν να βρουν τι κρύβεται πίσω από το καθετί και χάνουν την ουσία, τη ζωή. Μην το κάνετε αυτό στον εαυτό σας.

Μια ανάσα καλοκαιρινή στην Τζιά

Δυο μέρες μόλις, στα τελειώματα του Αυγούστου του 2022, καταφέραμε να πάμε στη Τζιά, καλεσμένοι φίλων μας προκειμένου να μας φιλοξενήσουν. Και περάσαμε τόσο όμορφα που θα το κουβεντιάζουμε για καιρό.
Τι είναι αυτό που κάνει δεκτικούς τους ανθρώπους στο καλό, σε μια όμορφη κουβέντα, σε μια παρέα που αξίζει να τη ζήσεις και να την απολαύσεις παρά τις δυσκολίες; Το γεγονός ότι είμαστε άνθρωποι με αδυναμίες, αλλά προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε. Αυτό είναι το μυστικό!

Ραδιόφωνα

Πατήστε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ  κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ για να ακούσετε επιλεγμένα, μουσικά, διαδικτυακα ραδιόφωνα που εκπέμπουν και στα FM... Άρα, μπορείτε να τα ακούσετε και από ένα συμβατικό ραδιόφωνο ή από το κινητό σας...

Πρωτοσέλιδα εφημερίδων:

Στήλες για τα media:

Οι εφημερίδες της Κρήτης:

Αξιόλογα Site:

Στο Πήλιο, Μάιος του 2022

Ήταν ένα ταξίδι μέσα στον Μάη… Έκανε ακόμα την ψυχρούλα του, αλλά το απολαύσαμε. Είχαμε ένα απωθημένο και το ικανοποιήσαμε. Πριν μερικά χρόνια που είχαμε πάει ένα Παρασκευο Σαββατο Κύριακο δεν το χαρήκαμε, δεν το περπατήσαμε επειδή το πρώτο πρωινό που σηκωθήκαμε βρήκαμε ένα χιόνι, καμιά 20ριά πόντους στρωμένο.
Στην κεντρική σελίδα του αρχείου του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ θα δείτε  αρκετά δημοσιεύματα. Αλλά μπορείτε να τα δείτε και από ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Αγγειοπλάστες του σήμερα

Από γενιά σε γενιά περνάει αυτή η τέχνη, του αγγειοπλάστη. Κι αν την αγκάλιαζε λίγο η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα. Στη φωτογραφία είναι ο πατέρας μου, Λευτέρης του Κουμαλή, ως αγγειοπλάστης. Τον ακολούθησε ο γιός του, ο Κωστής Θεοδωράκης και ο εγγονός του, ο Μανώλης Βολυράκης και δίπλα του ο γιος του, ο Αγησίλαος. Δείτε ΕΔΩ ένα πολύ όμορφο δημοσίευμα από το το περιοδικό "Κ" που συνοδεύει, κάθε Κυριακή, την έκδοση της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ. Για να καταλάβετε τι λέω…

Οι γονείς μου, Λευτέρης και Παπαδιώ

Ο πατέρας μου και η μάνα μου, ο Λευτέρης και η Παπαδιώ, σε μια φωτογραφία από το γάμο της Ελένης, της κόρης της Γεωργίας μας. Ήταν σε ένα κέντρο στα Πεζά, όπου έκαναν το γλέντι. Για πάντα στην καρδιά μου, ως ότι πιο ακριβό έχω. Ανυπομονώ να τους ξαναδώ στο νέο κόσμο!

Το σπίτι μας στο χωριό

Σχεδόν τα κατάφερα να φτιάξω το σπίτι στο χωριό, κληρονομιά από τους γονείς μου, αν και μου κόστισε πολύ. Έχει ακόμα κάποιες δουλειές που πρέπει να γίνουν, αλλά σιγά - σιγά.
Μακάρι να φτιάξουν τα πράγματα και να περνάμε κάνα δυο μήνες το καλοκαίρι, εκεί. Θα μας έκανε καλό, από πολλές απόψεις... Εδώ σε έναν πίνακα ζωγραφικής μιας Γερμανίδας που φιλοξενήσαμε κάποτε και μας τον έκανε δώρο. Είναι το σπίτι μας όπως ήταν τότε! Η υπογραφή λέει, 1992!
Τα αδέλφια μου. Λιγοστεύουμε!

Μια οικογενειακή φωτογραφία που έβγαλα με τα αδέλφια μου στο γάμο τη Πόπης, της κόρης του Κωστή μας. Επάνω από αριστερά η Γεωργία μας, δεν ζει πια. Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για αυτήν. Κάτω, από αριστερά, η Στασούλα μας, δείτε για αυτήν ΕΔΩ, δίπλα της η Μαλάμω, δείτε γι’ αυτήν ΕΔΩ και δίπλα της ο Κωστής μας, που και εκείνος δεν ζει πια, δείτε ΕΔΩ.

ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Σιδηρόδρομος τ. 174

Αυτή είναι η εφημερίδα των συνταξιούχων των ΗΣΑΠ τ. 175, "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Σιδηρόδρομος" που κυκλοφορεί τώρα. Για να τη δείτε πατήστε ΕΔΩ. Κι ΕΔΩ δείτε το τ. 174, ΕΔΩ το τ.173, ΕΔΩ το τ.172, ΕΔΩ το τ.171, ΕΔΩ το τ. 170, ΕΔΩ το τ. 169, ΕΔΩ το τ.168, ΕΔΩ το τ.167 ΕΔΩ το τ.166, ΕΔΩ το τ. 165, ΕΔΩ το τ.164, εδώ ΕΔΩ το τ. 163, ΕΔΩ το τ.162. Τριάντα χρόνια αδιάλειπτης έκδοσης από τη γέννηση της, είναι μια μεγάλη επιτυχία. Παλιότερα τεύχη μπορείτε να τα δείτε σε PDF αρχείο, πηγαίνοντας στο Αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Δείτε κι ΕΔΩ το site του Σωματείου που επιμελούμαστε...

“Τύπος των συνταξιούχων σιδηροδρομικών” τ. 442

Έτοιμο και το 443 φύλλο... Δείτε το ΕΔΩ, Κι ΕΔΩ το τ. 442, ΕΔΩ το τ. 441 ΕΔΩ το τ. 440, ΕΔΩ το τ.439, ΕΔΩ το τ, 438, ΕΔΩ το τ. 437, ΕΔΩ το τ. 436, ΕΔΩ το τ. 435, ΕΔΩ το τ. 434,  ΕΔΩ το τ. 433, ΕΔΩ το τ. 432, ΕΔΩ το τ. 431,  ΕΔΩ το τ. 430, ΕΔΩ το τ. 429, ΕΔΩ το τ. 428, ΕΔΩ το τ. 427, ΕΔΩ το τ. 426, ΕΔΩ το τ. 425, ΕΔΩ το τ. 424, ΕΔΩ το τ. 423, ΕΔΩ το τ. 422, ΕΔΩ το τ. 421, ΕΔΩ το τ. 420, ΕΔΩ το τ. 419, ΕΔΩ το τ. 418, ΕΔΩ το τ. 417, ΕΔΩ το τ. 416, ΕΔΩ το τ. 415, ΕΔΩ το τ. 414, ΕΔΩ το τ. 413, ΕΔΩ το τ. 412, ΕΔΩ το τ. 411, ΕΔΩ το τ. 410, ΕΔΩ το τ. 409, ΕΔΩ το τ. 408, ΕΔΩ το τ. 407, ΕΔΩ το τ. 406, ΕΔΩ το τ. 405 ΕΔΩ το τ. 404 ΕΔΩ το τ. 403 ΕΔΩ το τ. 402, ΕΔΩ το τ. 401, ΕΔΩ το τ.400, ΕΔΩ το τ.399, ΕΔΩ το τ.398, ΕΔΩ το τ.397, ΕΔΩ το τ.396, ΕΔΩ το τ.395 ΕΔΩ το τ.394  ΕΔΩ το τ.393 ΕΔΩ το τ. 392, ΕΔΩ το τ. 391, ΕΔΩ το τ. 390, ΕΔΩ το τ. 389, ΕΔΩ το τ. 388, ΕΔΩ το τ. 387, ΕΔΩ τ. 386 και το 385 ΕΔΩ. Σε συνάρτηση μάλιστα με το Blog, δείτε το ΕΔΩ, είναι αυτό που λειτουργεί τώρα, με πιο συχνή ενημέρωση...

Ο τόπος που αγαπώ

Αγαπώ την Κρήτη και το χωριό μου, το Θραψανό… Γράφω γι' αυτά με μια νοσταλγία. Είχα κάποτε σχέδια. Δεν είμαι βέβαιος πια, αν μπορώ να τα πραγματοποιήσω. Όταν όμως αλλάξουν τα πράγματα θα ήθελα να περνάω εδώ μερικούς μήνες, κυρίως καλοκαιρινούς. Είναι ο τόπος μου. Οι ρίζες μου. Οι αναμνήσεις μου…

Χρηστικά Site:

Γνωρίζοντας την Αθήνα!

Ένα από τα πράγματα που θα δείτε να κάνουμε σ' αυτό το site είναι ότι προσπαθούμε να γνωρίσουμε την Αθήνα. Τους τόπους που κινούμαστε, που περπατάμε, που πορευόμαστε.
Έτσι, συχνά - πυκνά, θα δείτε τέτοιες παρουσιάσεις με δρόμους, πλατείες, γειτονιές, είτε του ιστορικού κέντρου, είτε της περιφέρειας.
Μας αρέσει και το κάνουμε αυτό με χαρά, όπως εδώ που βλέπετε κάτι από την πλατεία Κοραή με τον Λυκαβηττό στο βάθος, από το κέντρο της Αθήνας, το πανεπιστήμιο.
Νίκος Ελ. Θεοδωράκης

Θα χαρώ πολύ να δω εκτεταμένα τις απόψεις σας. Γράψτε μου εδώ: nikosth2004@yahoo.gr

Για την επικοινωνία μας στείλτε μου SMS στο τηλέφωνο 6932212755 που εξυπηρετείται από την VODAFON. 


Είμαστε στον 21ο χρόνο!
Ποιος είναι ο δημοσιογράφος, Νίκος Ελ. Θεοδωράκης, που έχει την ευθύνη της ενημέρωσης και διαχείρισης αυτoύ του Site σε καθημερινή βάση; Δείτε ΕΔΩ. Κι ΕΔΩ δείτε επίσης λίγα πράγματα για την ιστορία αυτού του ιστότοπου.

Περάσαμε υπέροχα στην Τέμενη Αιγίου

Τελικά τα καταφέραμε και περάσαμε όμορφα, τη μια βδομάδα, από 10-17 Σεπτέμβρη του 2022 που πήγαμε στο παραθεριστικό κέντρο του ΟΠΑΚΕ ΟΤΕ στην Τέμενη Αιγίου. Πετύχαμε αυτό που θέλαμε. Να ξεκουραστούμε, να αλλάξουμε παραστάσεις, να φορτώσουμε τις μπαταρίες μας για το χειμώνα που έρχεται και που όλα δείχνουν ότι θα έχεις ένα μεγάλο βαθμό δυσκολίας, καθώς όλα γύρω μας, ακριβαίνουν και η ανασφάλεια τα κάνει όλα χειρότερα. Ευτυχώς η ελπίδα μας για κάτι καλύτερο έχει πολύ ισχυρή βάση.

Δείτε μερικά δημοσιεύματα που κάναμε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ

Ακρίβεια! Δείτε τιμές από το Mission του Vancouver

Το να πας στο σούπερ μάρκετ στις μέρες μας, είναι μια… ηρωική πράξη. Παντού, όχι μόνον εδώ, αλλά και στον Καναδά… Δείτε πόσο έχουν το πεπόνια και οι ντομάτες! Μην ξεγελιέστε με τα νούμερα που γράφουν επάνω. Έχουν άλλη μονάδα μέτρησης βάρους και άλλο νόμισμα από τα δικά μας. Για να το καταλάβετε, θα σας τα πούμε σε ευρώ. Το πεπόνι έχει 2,60 ευρώ το ένα, ναι, αυτό που παίρνουμε εμείς στη λαϊκή ένα ευρώ, ενώ οι ντομάτες έχουν 4:20 ευρώ το κιλό. Μα, θα πεις είναι μεγάλοι και οι μισθοί! Σωστά, αλλά τι θα πρωτοπληρώσεις, το ενοίκιο, το ρεύμα, το τηλέφωνο ή να καλύψεις τις καθημερινές ανάγκες επιβίωσης; Η ακρίβεια παντού έχει το ίδιο αποκρουστικό πρόσωπο…

Η καθημερινότητα μας… Ξαναπιάσαμε το νήμα που ξέραμε

Η πόλη που ζούμε, η γειτονιά του Κολωνού είναι μια κλασική γειτονιά της Αθήνας… Ατέλειωτες πολυκατοικίες, διαμερίσματα, παρκαρισμένα αυτοκίνητα από τη μια και την άλλη άκρη του δρόμου, όπου αυτό είναι εφικτό. Το ζητούμενο είναι να περνάει ένα αυτοκίνητο ανάμεσα τους και να υπάρχουν υποτυπώδη πεζοδρόμια για τους πεζούς. Και αυτά υπάρχουν. Εδώ, η οδός Διστόμου.

Κάθετη στη Διστόμου είναι η Επιδαύρου. Ξεκινάει από την οδό Συράκου, δίπλα από την πλατεία Πανταζοπούλου, διασχίζει τη Λένορμαν, είναι τα όρια της μιας πλευράς της πλατείας Πέτρουλα ή Αγιου Κωνσταντίνου και φτάνει χαμηλά στη Μαραθονομάχων, κάπου κοντά στο ανοιχτό αρχαιολογικό πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνα. Ένας δρόμος, που συχνά έχει μια κάποια κινητικότητα.

Οι φωτογραφίες είναι παρμένες χθες Κυριακή που κινηθήκαμε στα όρια της περιοχής. Ίσως γι’ αυτό και η ελάχιστη έως μηδενική κίνηση από ανθρώπους. Τις Κυριακές, οι άνθρωποι που εργάζονται δεν βιάζονται να ξυπνήσουν… Ακόμα κι όταν το βιολογικό ρολόι τους το επιβάλει, έχουν τον τρόπο να χουζουρέψουν στο κρεβάτι ώς το μεσημέρι. Κάπως έτσι, είναι η γειτονιά που ζω…

Κυριακή 22/9/2024 είναι η φετινή φθινοπωρινή Ισημερία

Την έναρξη του Φθινοπώρου σηματοδοτεί η φθινοπωρινή ισημερία που θα συμβεί σήμερα Κυριακή (22.09.2024). Με τη φθινοπωρινή ισημερία ουσιαστικά αρχίζει επίσημα η έναρξη του Φθινοπώρου στο βόρειο ημισφαίριο, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας. Η μέρα και η νύχτα έχουν σχεδόν ίση διάρκεια, αλλά από αυτό το σημείο και μετά, η νύχτα αρχίζει να μεγαλώνει και η μέρα να μικραίνει, φτάνοντας στο Χειμερινό Ηλιοστάσιο, τον Δεκέμβριο. Στη φωτογραφία, ένα ρακοκάζανο στο χωριό μου, πέρσι, αρχές Οκτώβρη…

Η Ζουζού γεμίζει τη ζωή του Βασίλη και της Μάχης…

Μας ξετρέλανε προχθές η Ζουζού. Ήρθε πάνω στη μηχανή του φίλου μας Βασίλη και αφεντικού της στην πλατεία Κοραή. Ντυμένη όπως την βλέπετε. Με… κράνος και γυαλιά. Για την ακρίβεια όταν την είδαμε εμείς φορούμε μόνο το κράνος, δεν είχε τόση ηλιοφάνεια για να… χρειάζεται τα γυαλιά. Γελάσαμε με την καρδιά μας.

Κι αυτή εκεί, ήρεμη, μας κοίταζε καθώς την κοιτάζαμε περίεργα. Ποιος ξέρεις τι σχόλια θα έκανε κι αυτή, από μέσα της, για τους ανθρώπους! Φοβερά συνεργάσιμη, είναι η Ζουζού. Πολύ αγαπημένη στην οικογένεια του Βασίλη και της Μάχης. Γεμίζει όμορφα της ζωή τους. Είναι δύο χρονών και μόλις πριν λίγο καιρό έκανε στείρωση. “Επιβάλλονταν”, είπε ο γιατρός της.

Καθώς προσπαθούσα να τη φωτογραφίσω πάνω στη μηχανή, ο Βασίλης της έλεγε πράγματα στο δικό τους κώδικα επικοινωνίας. Κι αυτή λες και καταλάβαινε, έπαιρνε πόζα στο φακό. Ήξερε ότι ήταν η ντίβα και όλοι είχαμε στρέψει το ενδιαφέρον μας, πάνω της. Το ένιωθες ότι το καταλάβαινε… Πόσο τα χαίρομαι τέτοια σκυλιά, συντρόφους και συνοδοιπόρους στη ζωή!

Παντρεύεται η καλή μας φίλη, Βιολέτα Καστοριάδη!

Είναι μια ώρα όμορφη σήμερα στις 4 το απόγευμα. Η φίλη μας Βιολέτα Καστοριάδη, παντρεύεται τον αγαπημένο της, Γιάννη Γρηγοριάδη, στο Γέρακα Αττικής. Μάλλον θα μας είναι δύσκολο να πάμε, αν και θα θέλαμε, επειδή το σημερινό πρόγραμμα μας είναι ιδιαίτερα φορτωμένο, αλλά μια αναφορά σ’ αυτό το γεγονός θα θέλαμε να την κάνουμε στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Στο κάτω – κάτω η Βιολέτα υπήρξε για ένα φεγγάρι συνεργάτης μας, όταν αναζητούσε τα επαγγελματικά της βήματα και στόχευε στη δημοσιογραφία. Στο δρόμο της, άλλαξε επιλογές και προτεραιότητες. Δικαίωμα της! Στη χαρά της όμως και στη μεγάλη ημέρα του γάμου της, είμαστε δίπλα της και στην οικογένεια της.

Στο όρος Μενοίκιο, στα 1.100 μ για να δούμε δυο φίλους

Για τον Ηλία και την Κατερίνα έχουμε γράψει πολλές φορές ως τώρα εδώ στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Και θα συνεχίζουμε απ’ ότι φαίνεται τις αναφορές μας, επειδή ο Ηλίας είναι ανήσυχο πνεύμα και πάντα έχει κάτι να πει ή να κάνει κάτι που μπορεί να ενδιαφέρει κι άλλους… Κι απ’ την άλλη είναι η Κατερίνα, η σύζυγος του, χαμηλών τόνων που τον ακολουθεί και μοιράζεται μαζί του τόσα πράγματα.

Όρος Μενοίκιο, ένα βουνό της Βόρειας Ελλάδας με υψόμετρο 1.963 μ. Βρίσκεται στα σύνορα των νομών Δράμας και Σερρών. Ο Ηλίας το αγαπά ιδιαίτερα γιατί το χωριό του που γεννήθηκε και έχει επιλέξει να ζει σήμερα, είναι η Αναστασιά, στις παρυφές του, από τη μεριά των Σερρών. Διάλεξε μάλιστα στα 1.100 μ. να έχει ένα σπιτάκι και κήπο, όπου, όπως βλέπετε οι ντοματιές του στο τρίτο δεκαήμερο του Σεπτεμβρίου έχουν ακόμα πράσινες ντομάτες.

Και οι αγγουριές του έχουν καρπό να δώσουν. Οπότε, τι πιο φυσιολογικό από το ανεβαίνουν από καιρό σε καιρό για να τις καλλιεργήσουν και να τις φροντίσουν;  Κι όλα αυτά κάνουν την καρδιά του, που στο βάθος είναι σαν μικρού παιδιού, να χαίρεται. Εδώ έρχεται τακτικά με τους φίλους του για να ξεκουραστεί και να ηρεμήσει. Θα μου πεις στην Αναστασιά δεν είναι ήρεμα, χωριό είναι; Είναι! Αλλά προφανώς πάντα θα υπάρχει κάτι καλύτερο!

Έφτασαν ασφαλείς πίσω στο σπίτι τους, τα παιδιά μας

Ο αποχαιρετισμός σε ένα ταξίδι είναι σκληρός… Χαμογελάς από συνήθεια, αλλά η καρδιά σου το ξέρει, πως δεν θα ήθελες να συμβεί αυτό. Θα ήθελες η παραμονή να είχε παράταση, να είχε ακόμα εκείνη τη γλύκα που άφηναν στα χείλη, όλες τις προηγούμενες  μέρες. Στο αεροδρόμιο, στην αναμονή μέχρι να τακτοποιηθείς στο αεροπλάνο μιας υπαρατλαντικής πτήσης, χρειάζεται λίγη παραπάνω υπομονή. Σήμερα, όλα αυτά είναι πια αναμνήσεις. Εκείνοι είναι πια σπίτι τους, προσπαθώντας να τακτοποιήσουν πίσω στη θέση τους, τα πράγματα από τις βαλίτσες τους. Τουλάχιστον έφτασαν καλά. Του χρόνου πάλι!