Αρχική » 2025 (Σελίδα 2)
Αρχείο έτους 2025
Βόλτα στην Κόρινθο, κάτω από το άγαλμα του Πήγασου
Είναι ένα από τα πιο γνωστά και χαρακτηριστικά αγάλματα στην παραλιακή πλατεία της Κορίνθου, της πλατείας Ελευθερίου Βενιζέλου. Γιατί ο Πήγασος; Ο Πήγασος ήταν το κύριο σύμβολο της Αρχαίας Κορίνθου και απεικονιζόταν στα νομίσματά της. Βρίσκεται σε μια προεξέχουσα θέση στην πλατεία, κοντά στο λιμάνι, προσφέροντας μια εντυπωσιακή θέα. Είναι ένα αγαπημένο σημείο για φωτογραφίες και αποτελεί ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα αξιοθέατα της πόλης. Περισσότερα αύριο εδώ στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ…
Χωρίς τους τεχνητούς καταρράκτες, πια, το Λουτράκι
Το Λουτράκι απέχει μόλις 84 χιλιόμετρα από την Αθήνα και είναι μια ενδιαφέρουσα πρόταση για Σαββατοκύριακο. Εδώ υπήρχε ένα σημείο, λίγο μετά το Δημαρχείο, στο δρόμο που πηγαίνει προς τη Λίμνη Βουλιαγμένης, το οποίο ήταν πολύ εντυπωσιακό και οι επισκέπτες σταματούσανε για να το απολαύσουν από κοντά.
Πρόκειται για τους καταρράκτες του Λουτρακίου. Αυτοί ήταν τεχνητοί και βρίσκονταν δίπλα στο ιστορικό κτήριο των παλαιών ιαματικών πηγών. Ήταν ένα από τα πλέον εντυπωσιακά σημεία της πόλης του Λουτρακίου, καθώς αποτελούσε έναν μικρό παράδεισο με ψηλά δέντρα, βράχους και φυσικά άφθονο νερό σε πολλαπλούς σχηματισμούς.
Σήμερα δεν υπάρχει πια. Ντόπιοι μας είπαν ότι όταν ξεράθηκαν τα δέντρα, εγκαταλείφτηκαν και οι καταρράκτες. Το Λουτράκι γνώρισε μεγάλες δόξες τη δεκαετία του ’80 καθώς συγκέντρωνε πολλούς τουρίστες. Στον μεγάλο πεζόδρομο βρίσκονται πολλά τουριστικά μαγαζιά και εστιατόρια και έχει πάρα πολύ κόσμο, ιδιαίτερα κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. Δείτε ΕΔΩ πως ήταν παλιότερα οι καταρράκτες.
Εδώ είχαμε δει έναν τεχνητό καταρράκτη. Δεν υπάρχει
Μας αρέσει να ξαναπηγαίνουμε στα μέρη που έχουμε περπατήσει και έχουμε περάσει. Θυμάμαι, είχαμε έρθει πριν αρκετά χρόνια, εκδρομή με την εκκλησία μας στη Λίμνη Βουλιαγμένης και στην επιστροφή καθίσαμε ΕΔΩ στο Λουτράκι. Δες τι όμορφα ήταν τότε και πώς είναι σήμερα, χωρίς νερά και εγκαταλειμμένο… Είναι σαν να πεθαίνει. Σα να φεύγει μια ζωή από πάνω του… Όντως όπως μου είπαν όλη η περιοχή καταρράκτες, εγκαταλείφθηκε. Ποια η αιτία; Θα κάνουμε άλλο ένα αναλυτικό σημείωμα και θα σας το πούμε εκεί…
Μια ευκαιρία για να δούμε τον Παναγιώτη και τη Νίτσα
Καθώς είμαστε στο Λουτράκι, βρήκαμε την ευκαιρία να επισκεφτούμε τους φίλους μας Παναγιώτη και Νίτσα, στη Άνω Αλμυρή της Κορινθίας. Βοήθησε σ’ αυτό και ο καιρός που συνέχισε να είναι καλός. Ένα μικρό καλοκαιράκι μέσα στο χειμώνα. Χάρηκαν πολύ! Κι εμείς το ίδιο. Η χαρά μας ήταν μεγάλη…
Με τους φίλους μας, γνωριζόμαστε πολλά χρόνια… Έχουμε έρθει κι άλλες φορές. Κι έχουμε μείνει. Δείτε κάποια δημοσιεύματα από το παρελθόν ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ. Έχουμε μοιραστεί πολλά πράγματα. Αληθινό δείγμα πραγματικών αδελφών.
Και χθες χαρήκαμε πολύ και γευτήκαμε την κάθε στιγμή φιλοξενίας. Είχαν ετοιμάσει για μας το μεσημεριανό τραπέζι με πλούσια εδέσματα αν και μόλις μια μέρα πριν έμαθαν ότι είμαστε κοντά τους και θέλαμε να τους δούμε. Απολαύσαμε αληθινά την κάθε στιγμή κοντά τους.
Μια θάλασσα λάδι που σου έκανε όρεξη για μπάνιο
Κατεβήκαμε στην παραλία, πάνω στα βότσαλα, στο Λουτράκι και χαμήλωσα το φακό του κινητού μου πάνω στη θάλασσα. Τι όμορφη που είναι! Να την πιείς στο ποτήρι! Απολαυστική, ξελογιάστρα… Δεν είχα μαζί μου μαγιό, επειδή έλαβα πολύ στα σοβαρό υπόψη μου, την ημερομηνία. Τελευταία μέρα του Δεκέμβρη και δεν είμαι χειμερινός κολυμβητής. Οπότε… μια άλλη φορά. Στο κάτω – κάτω της γραφής, ούτε χώρο πιάνει, ούτε και είναι βάρος. Αλλά πού να το φανταστείς αυτό, στην Ελλάδα!
Ήρεμα, ήσυχα, απλά… Κάπως έτσι, μας ήρθε το 2025
Στο Λουτράκι βρεθήκαμε Τρίτη μεσημέρι για 2-3 μέρες φιλοξενούμενοι φίλων μας. Ήσυχη η πόλη αυτή την εποχή. Αλλά με μια ηλιοφάνεια τέτοια που νόμιζες ότι ήταν Μάης μήνας. Κι ήταν παραμονή πρωτοχρονιάς! Στον παραλιακό δρόμο που είναι αποκλεισμένος για τα Ι.Χ. κυκλοφορούν μόνο άνθρωποι λίγοι. Και στα καφέ δεν είναι πολλοί οι θαμώνες…
Μου αρέσει αυτή η ησυχία. Φύγαμε από μια πολύβουη πόλη, την Αθήνα και ήρθαμε εδώ που πραγματικά η ηρεμία είναι συνυφασμένη με οτιδήποτε βλέπουμε γύρω μας. Μόνο η μουσική στο καφέ IL TRAMONTE κάνει αναφορά σ’ αυτό που λένε ζωή. Στις 4 το απόγευμα οι άνθρωποι πίνουν το καφεδάκι τους για να αντέξουν το βραδινό ξενύχτι…
Ευτυχώς, δεν έχουμε τέτοιες δεσμεύσεις εμείς. Και θεωρούμε τους εαυτούς μας προνομιούχους, καθώς είμαστε απελευθερωμένοι από τέτοιου είδους έθιμα. Για μας η ζωή κάθε στιγμή έχει την αξία της. Και καθετί το ζούμε την ώρα που συμβαίνει. Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι όμορφα που είναι. Ας είναι καλά οι αδελφοί μας που μας έδωσαν αυτή την ευκαιρία για κάτι διαφορετικό! Το χρειαζόμαστε!
Σας ευχαριστούμε από καρδιάς, Βασίλη και Μάχη, καλοί μας φίλοι!. Ο Ιεχωβά να σας το ανταποδώσει κατά το μέτρο του…