Δεν μπορούμε να βγούμε έξω από το σπίτι λόγω κορονοϊού, οπότε τι καλύτερο από το να οργανώσουμε ένα ταξίδι με τη φαντασία μας στο χωριό τέτοιες μέρες. Αφορμή μια “βόλτα” στο διαδίκτυο κι αυτές οι δυο φωτογραφίες που μου έκαναν “κλικ”.
Άλλες χρονιές τέτοιον καιρό ήμουν εκεί για τις καλοκαιρινές διακοπές μου. Και φυσικά τα φρούτα ήταν πάντα πρώτα στην προτίμηση μου. Καλύτερα κι από φαγητό.
Άδικο που έχοντας σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 δεν μπορώ να τα απολαύσω όπως και όσο θα ήθελα, αλλά με μέτρο και προσοχή.
Ήξερα που θα έβρισκα τα μαγιάπιδα και τα σύκα… Και τα επισκεπτόμουν αν ήταν δυνατόν και καθημερινά. Έτσι κι αλλιώς ήταν εκεί και με περίμεναν. Τα νέα παιδιά προτιμούν την καφετέρια και τα τεχνητά γλυκά της ζαχαροπλαστικής. Ποιος τρέχει τώρα μέσα στον ήλιο να ψάξει να βρει φυσικά φρούτα για να τα απολαύσει…
Αλλά εγώ το έκανα! Και μου άρεσε. Είχα και τη μηχανή μαζί μου οπότε μίκραινα τις αποστάσεις που έτσι κι αλλιώς δεν ήταν μεγάλες. Μόνος αλλά χαρούμενος κι ευτυχισμένος μ’ αυτά τα μικρά πράγματα.
Θυμάμαι μια φορά στον προηγούμενο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, δείτε ΕΔΩ, είχα γράψει ένα κείμενο για πόσο μου άρεσαν τα σύκα και μια αδελφή μου τηλεφώνησε να μάμε να με φιλέψει από τα σύκα της. Ήταν κάπου στην Ανθούπολη, αλλά πήγαμε με τη Σούλα και τα απολαύσαμε με τη Σούλα. Και τους γνωρίσαμε και από κοντά. Υπέροχοι άνθρωποι!
Κάπως λειτουργούν τα ζωντανά site. Αλληλεπίδραση το λένε αυτό κι έχει το χάζι του. Και ένα από τα πράγματα που μου αρέσει εδώ, είναι ακριβώς αυτό που μας ενώνει.
Το ξέρετε ότι μπορείτε να σχολιάζετε εδώ; Ναι, ακριβώς όπως και στο προηγούμενο. Μη διστάζετε να το κάνετε. Θα προσθέσετε σε όλο αυτό, σίγουρα.
Διότι μπορεί το γράψιμο να είναι μια μοναχική υπόθεση, αλλά σίγουρα λειτουργεί ευεργετικά [πάνω σε όλους, ιδιαίτερα αν έχεις να μοιραστείς όμορφα πράγματα με ωραίους ανθρώπους.
Έτσι όμορφα θα κυλήσει ο καιρός της καραντίνας και θα βγω από αυτή την κατάσταση, οπότε μπορείτε να αναμένετε και πιο ζωντανά ρεπορτάζ από εκεί που συμβαίνουν γεγονότα.
Φυσικά όχι συναρπαστικά, όχι “πιασάρικα”, δεν είναι αυτό που μας ενδιαφέρει πια. Απλά, ανθρώπινα, από αυτά που θα μπορούσαν να συμβούν στην καθημερινότητα κάθε ανθρώπου…
Από τις πιο απάνθρωπες και σκληρές φυλακές της Ευρώπης. Ευτυχώς... κάποιος σώφρων άρχοντας αυτού του τόπου κατάλαβε ότι δεν τιμά…