Το αποφάσισαν ξαφνικά, η Μαλάμω, η σαρκική αδελφή μου που ζει στην Αθήνα και ζήτησαν με τον Νίκο τον άνδρα της, από τον γιο της Παναγιώτη, να τους πάει στο χωριό Θραψανό, να καθίσουν λίγο το καλοκαίρι. Και είναι κοντά μια εβδομάδα, τώρα, εκεί. Ευτυχώς, κοντά τους είναι η άλλη μου αδελφή, η Στασούλα και από ότι φαίνεται και από τις φωτογραφίες που δημοσιεύουμε, περνάνε καλά. Με τις βόλτες τους, εδώ έχουν πάει στην πηγή Σπυριδιανού, κάπου κοντά στου Ξυδά, για να πάρουν νερό.
Αχ, να’ ταν αλλιώς τα πράγματα, να κατεβαίναμε κι εμείς για λίγο και να περνούσαμε μαζί κάποιες μέρες. Αλλά βλέπεις, είναι πολλές οι υποχρεώσεις μας, αυτή την περίοδο εδώ κι απ’ την άλλη είναι ακόμα κοντά μας, ο Στηβ με την Έστερ που τους φιλοξενούμε στην Αθήνα. Ούτε σκέψη λοιπόν, αλλά αυτό το ατίθασο μυαλό, πώς να το κάνεις κουμάντο; Έχει τους δικούς του περίπλοκους δρόμους να διανύσει…
Τη βλέπω τη Μαλάμω στη φωτογραφία και φαντάζομαι τι σκέψεις θα κάνει… Βρίσκεται εδώ που γεννήθηκε και μεγάλωσε. Κι αν έχει μνήμες! Συμβαίνει δε το παράδοξο, καθώς μεγαλώνουμε, αυτέ οι σκέψεις να τριβελίζουν περισσότερο το μυαλό μας. Θα θυμάται άραγε τότε που με κυνηγούσε να μου τις βρέξει, καθώς είχε την ευθύνη για το μεγάλωμα μου; Εγώ δεν θα το ξεχάσω ποτέ, όταν γεμάτος απόγνωση ανέβηκα στην ταράτσα για να γλυτώσω τη διαπαιδαγώγηση. Και γλύτωσα προσωρινά πηδώντας στο κλαδί μιας ελιάς!
Από τις πιο απάνθρωπες και σκληρές φυλακές της Ευρώπης. Ευτυχώς... κάποιος σώφρων άρχοντας αυτού του τόπου κατάλαβε ότι δεν τιμά…