Το απολαύσαμε! Έτσι θα μπορούσαμε να εκφράσουμε τη χαρά μας. αν θέλαμε να περιγράψουμε με δυο λέξεις, συναισθήματα. Κι εδώ στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ έχουμε μάθει να λέμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους, είτε αυτό αρέσει, είτε όχι. Τρεις μέρες τώρα, αναζωογονηθήκαμε! Ναι, μπορεί η συνεχής υπηρεσία και η ευθύνη να κούρασε λίγο, αλλά αυτό είναι κάτι που θα περάσει.
Αυτό που θα μείνει, θα είναι όλα τα διδάγματα που πήραμε, αυτό το ζεστό τριήμερο. Θα τα ανασκοπήσουμε ξανά, επιμέρους, και πάντα θα υπάρχουν διαμαντάκια να τα εξορύξουμε… Αυτό θα μας βοηθήσει πολύ, στο να συνεχίσουμε να καλλιεργούμε την ιδιότητα της υπομονής. Μπορούμε να μάθουμε από τα φυτά, τα θαλάσσια πλάσματα, τα πουλιά, τα έντομα και τα χερσαία θηλαστικά.
Αλλά και από τους ανθρώπους του παρελθόντος, ατελείς σαν κι εμάς που ωστόσο κληρονόμησαν υποσχέσεις μέσω της υπομονής τους. Όπως ο Ιησούς, ο Αβραάμ και η Σάρρα, ο Ιωσήφ, ο Ιώβ, ο Μαραδοχαίος και η Εσθήρ, ο Ζαχαρίας και η Ελισάβετ, αλλά και ο Παύλος. Δεν ήταν στρωμένοι οι δρόμοι τους με τριαντάφυλλα, αλλά κράτησαν την οσιότητα τους καλλιεργώντας την ιδιότητα της υπομονής. Δεν αξίζει να το κάνουμε;
Από τις πιο απάνθρωπες και σκληρές φυλακές της Ευρώπης. Ευτυχώς... κάποιος σώφρων άρχοντας αυτού του τόπου κατάλαβε ότι δεν τιμά…