Τις φωτογραφίες που βλέπετε στη σημερινή ανάρτηση, τις είδαμε στο Facebook, στην ομάδα «Ελεύθεροι φωτογράφοι». Και οι τρεις είναι της διαδικτυακής μας φίλης Ειρήνης Κατερίνας Λιακοπουλου, άγνωστης σε μας, αλλά μας άρεσαν και είπαμε να τις υιοθετήσουμε για τις ανάγκες αυτού του δημοσιεύματος. Ο Ιούλιος δεν είναι μόνο οι ζέστες του και οι καύσωνες του που εμείς, ιδιαίτερα οι άνθρωποι της πόλης, νιώθουμε στο πετσί μας.
Κι ενώ τρομοκρατούμαστε από τους κάθε είδους ανθρώπους των ΜΜΕ για την κάθε καινούρια μέρα, είναι κι αυτά τα φρούτα που φαίνονται φρεσκοκομμένα, είτε αχλάδια είναι, είτε σύκα… Αλλά πού να τα βρεις εδώ, στην πόλη; Ίσως στη λαϊκή, αλλά και πάλι όμως, δεν έχουν τη νοστιμιά που είχαν στην επαρχία, όταν τα έκοβες από το δέντρο ώριμα για να τα φας. Δεν υπάρχει πιο όμορφο πράγμα από αυτό. Μόνο αν το έχεις κάνει, έστω και μια φορά στη ζωή σου, ξέρεις για τι πράγμα μιλάω.
Αλλά στην εποχή της τεχνολογίας, όλα αυτά μπορείς να τα… απολαύσει με τα μάτια σου στη… φωτογραφία, όπως αυτά τα βερίκοκα, όχι όμως και να τα γευτείς. Έστω κι έτσι όμως, μας έφτιαξαν τη μέρα μας, καθώς «έπεσαν» μπροστά μας. Κι ευχαριστούμε την καλή μας διαδικτυακή φίλη που μας βοήθησε, έστω και χωρίς να το ξέρει σ’ αυτό το υπέροχο ταξίδι. Πραγματικά το είχαμε ανάγκη, μέσα στην αναγκαστική κλεισούρα και τον καύσωνα των ημερών.
Από τις πιο απάνθρωπες και σκληρές φυλακές της Ευρώπης. Ευτυχώς... κάποιος σώφρων άρχοντας αυτού του τόπου κατάλαβε ότι δεν τιμά…