Πότε ήρθαν, πότε έφυγαν, ούτε που το πήραμε καλά – καλά είδηση. Ήταν ήσυχοι, συνεργάσιμοι, καλοί και οι δύο. Και ο Δημήτρης και ο Άντονη. Και δόθηκε και σε μας η δυνατότητα να τους γνωρίσουμε καλύτερα, καθώς περάσαμε χρόνο μαζί τους, τόσο εδώ στην Αθήνα, όσο και στα διάφορα μέρη της Ελλάδας που ταξιδέψαμε. Μάνη, Μονεμβασιά, Ναύπλιο κ.α. Εδώ είναι φωτογραφημένοι στην καστροπολιτεία της Μονεμβασιάς.
Αυτή η φωτογραφία είναι χθεσινοβραδινή στο ξενοδοχείο ΤΙΤΑΝΙΑ, στο κέντρο της πόλης, επάνω στο Olive Garden με θέα τη φωτισμένη Ακρόπολη και τον Λυκαβηττό. Θέλαμε να πάρουν, φεύγοντας μαζί τους, μια γεύση της νυχτερινής Αθήνας από ψηλά. Πήγαμε όλοι μαζί, όπως όλοι μαζί πάμε και στο αεροδρόμιο σήμερα, λίγο πριν το μεσημέρι, για να τους αποχαιρετίσουμε στο ταξίδι της επιστροφής τους. Θα μας λείψουν. Συνηθίσαμε την παρέα τους, τα αστεία τους, το χαμόγελο τους.
Κι από σήμερα είμαστε πίσω μείς μαζί με τον Κώστα και την Άννυ… Θα θυμόμαστε στιγμές με τα παιδιά… Όπως αυτή εδώ τη φωτογραφία που είναι τραβηγμένη καθώς παίρναμε το δρόμο της επιστροφής, από την εκδρομή μας στο Ναύπλιο. Μπροστά είναι ο Άντονη και πίσω ο Κώστας και ο Δημήτρης. Θα την κρατήσουμε για να θυμόμαστε πόσο όμορφα περάσαμε, όσο τους είχαμε κοντά μας. Μέχρι να τους ξαναδούμε στο επόμενο ταξίδι που θα καταφέρουμε να κάνουμε (ελπίζουμε…) εμείς στο Βανκούβερ του Καναδά.
Από τις πιο απάνθρωπες και σκληρές φυλακές της Ευρώπης. Ευτυχώς... κάποιος σώφρων άρχοντας αυτού του τόπου κατάλαβε ότι δεν τιμά…