Για τον Στηβ θα σας μιλήσουμε σήμερα. Το σύζυγο της Έστερ. Προσωπικά είχα την ευκαιρία να ζήσω μαζί του δέκα ολόκληρες μέρες στο ίδιο σπίτι, στην Πάρο, όπου είχαν επιλέξει εκείνοι. Και φυσικά στο σπίτι μας που τους φιλοξενήσαμε τις ημέρες που δεν ήταν εκδρομή στην Άνδρο ή στα Μετέωρα που πήγαν μόνοι τους με το SUBARU, τόπους που εμείς έχουμε πάει τόσες φορές και εκείνος ήθελε πολύ να επισκεφτεί. Η φωτογραφία είναι από τη βραδιά που του κάναμε τραπέζι για την επέτειο του γάμου τους…
Αν και δεν μπορούσαμε να επικοινωνήσουμε όπως θα ήθελα, λόγω του φραγμού της γλώσσας (εκείνος μιλάει αγγλικά, εγώ τα καταλαβαίνω στο περίπου, αλλά έτσι κουβέντα δεν γίνεται…) εντούτοις περάσαμε καλά. Συμμετείχε στις παρέες, ήταν ιδιαίτερα δοτικός και είχε κάτι από τις ιδιοτροπίες μου σε σχέση με τον ύπνο. Πολλά πρωινά τον έβρισκα στον καναπέ να… βλέπει τηλεόραση και πάντως δεν το είχε ως υπναράς. Τη μέρα που ο Στηβ έψησε στα κάρβουνα κρέας για την παρέα…
Του αρέσει πολύ η Ελλάδα Και οι άνθρωποι της. Και θα ήθελε πολύ να ζήσει με την Έστερ εδώ, όταν με το καλό πάρει τη σύνταξη του. Κάθε φορά που η Σούλα επικοινωνεί με την Έστερ, μέσω WhatsApp και είναι εκεί, παρών, λέει να του ετοιμάσουμε τον καναπέ, επειδή θέλει να έρθει. Ξέρω ότι το λέει χωρίς να το πιστεύει, αφού οι συνθήκες δεν είναι ακόμα ώριμες γι’ αυτό. Η φωτογραφία είναι στο “Βολιώτικο τσιπουράδικο” στου Ψυρρή, που πήγαμε ένα βράδυ.
Ήθελα να την κάνω αυτή την αναφορά στον Στηβ, επειδή τον εκτιμώ πολύ. Είναι πολύ καλός σύζυγος και πατέρας και θα μου άρεσε η ιδέα να ζήσουμε κάποια στιγμή πιο κοντά. Αν συμβεί αυτό, πιστεύω ότι θα βγάλουμε από πάνω μας τον φραγμό της γλώσσας. Και θα το πετύχουμε να έχουμε μια καλύτερη επικοινωνία. Για την ανάρτηση αυτή, πήρα μερικές φωτογραφίες από τον Ιούνιο που ήταν εδώ. Τις έχετε ξαναδεί δημοσιευμένες, αλλά εδώ προσπάθησα να τις μαζέψω. Αυτή εδώ είναι από την Πάρο.
Από τις πιο απάνθρωπες και σκληρές φυλακές της Ευρώπης. Ευτυχώς... κάποιος σώφρων άρχοντας αυτού του τόπου κατάλαβε ότι δεν τιμά…