Απογευματάκι, χθες. Επιστροφή ύστερα από μια βόλτα με φίλους στην Πάρνηθα. Ο καιρός ήταν σχετικά καλός, αλλά όσο καθόμασταν στον γνωστό μας “Λάμπρο”, στην ταβέρνα της Πάρνηθας, αυτός μαύρισε και όταν ήρθε η ώρα να φύγουμε κατά τις 4 και κάτι, είχε άρχισε ήδη να βρέχει με πολύ δυνατό ρυθμό. Οι φωτογραφίες που δημοσιεύω είναι μέσα από τα αυτοκίνητο. Οι σταγόνες πάνω στο παρμπρίζ είναι χαρακτηριστικές.
Μέσα στην κίνηση του Κηφισού… Κι αν δεν έχεις κάποιο τρόπο να αντιδράσεις, σε πιάνει μια απελπισία καθώς όλα γίνονται υπερβολικά αργά. Βήμα – βήμα… Αυτοκίνητα μποτιλιαρισμένα, αλλά η καλή κουβέντα, έχει ευεργετικά αποτελέσματα. Ξεχνιέσαι! Πολύ περισσότερο δεν σε ακουμπάει το άγχος της επιστροφής. Κάπου το αφήνεις στην άκρη, με αφορμή την καλή συζήτηση.
Οι σταγόνες πάνω στο παρμπρίζ, μοιάζουν σαν εικαστικό πίνακα. Κι αυτό μου άρεσε πολύ. Το παιχνίδισμα το κάνει ο αυτόματος φακός του κινητού. Εστιάζει πάνω τους και φλουτάρει το βάθος της φωτογραφίας. Κι εδώ που τα λέμε, τι σημασία έχει; Ποιον ενδιαφέρει τι γίνεται έξω από το αυτοκίνητο μας; Στο μποτιλιάρισμα της βροχής, όλοι είναι ίδιοι, είτε το αντιλαμβάνονται αυτό, είτε όχι.
Κάτι άλλο που μου άρεσε πολύ, ήταν το χρυσό δειλινό, στο βάθος του ορίζοντα. Αυτό το υπέροχο μοναδικό κίτρινο που χρυσίζει πάνω στη φωτογραφία. Είχα ετοιμάσει άλλη ανάρτηση για σήμερα, αλλά με την επιστροφή κάθισα να γράψω, προκειμένου να αξιοποιήσω αυτές τις υπέροχες φωτογραφίες στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Μερικά πράγματα δεν γίνονται κάθε μέρα, οπότε αξίζει να τη ζεις την κάθε στιγμή!
Από τις πιο απάνθρωπες και σκληρές φυλακές της Ευρώπης. Ευτυχώς... κάποιος σώφρων άρχοντας αυτού του τόπου κατάλαβε ότι δεν τιμά…