Και οι άνθρωποι κάνουν απολογισμούς στη ζωή τους. Αλλά εμείς θα αποφύγουμε να κινηθούμε στα τετριμμένα. Αντιθέτως διαλέγουμε τέσσερις όμορφες στιγμές από τη χρονιά που πέρασε και τις αξιολογούμε πως ήταν από τις καλύτερες μας. Όπως αυτή εδώ στην Πάρο με τον Στηβ, την Έστερ και τα παιδιά τους, Βικτώρια και Χλόη, σε μια βραδιά για την επέτειο των γάμων τους…
Ή εδώ σε μια ταβέρνα στη Σπάρτη όταν μια μέρα πήγαμε εκδρομή από τη Μάνη στη Σπάρτη για να περπατήσουμε στην καστροπολίτεια του Μυστρά με τον Κώστα, την Άννυ και τα παιδιά τους, Δημήτρη και Άντωνη. Περάσαμε και μαζί τους πολύ όμορφα καθώς στη συνέχεια, μαζί, οργανώσαμε με υποδομές για να είναι κατοικήσιμο το σπίτι τους στη Νισαίας 7 στα Σεπόλια. Περιμένουμε και του χρόνου και τις δυο οικογένειες.
Φέτος καταφέραμε να πάμε ύστερα από πέντε χρόνια στο πατρικό μου, στο χωριό και να καθίσουμε 16 μέρες, δίπλα στη αδελφή μου Μαλάμω που στη χρονιά που πέρασε κατάφερε να πάει δυο φορές με τον Νίκο. Κάναμε αρκετές δουλειές, αλλά δεν χάσαμε ούτε τις βόλτες μας, ούτε τη χαρά, να μοιραστούμε στιγμές με φίλους, όπως εδώ, με την Αριστέα που ήρθε γι’ αυτό το σκοπό, σπίτι μας…
Στα θετικά καταγράφω και την εκδρομή που κάναμε με παρέα φίλων ανήμερα των Χριστουγέννων, στο Πλανητέρο ένα υπέροχο πλατανόδασος με τρεχούμενα νερά και πέστροφες. Είχαμε τη δυνατότητα να περπατήσουμε σ’ αυτό το μοναδικό τοπίο (κι αν ήταν ωραίο με γυμνά τα κλαδιά των πλατάνων από το φύλλα τους, φανταστείτε πώς θα είναι το καλοκαίρι). Πάντα είναι εποικοδομητική, μια τέτοια συναναστροφή.
Από τις πιο απάνθρωπες και σκληρές φυλακές της Ευρώπης. Ευτυχώς... κάποιος σώφρων άρχοντας αυτού του τόπου κατάλαβε ότι δεν τιμά…