Συνεχίζουμε σήμερα το οδοιπορικό για τον Πειραιά που ξεκινήσαμε χθες. Μπορείτε να δείτε ΕΔΩ το πρώτο μέρος, αλλά χάριν συντομίας, θα σας περιγράψουμε πώς φύγαμε από τον Κολωνό, μέσω Ναυπλίου, συναντήσαμε την Αθηνών – Κορίνθου και στρίψαμε δεξιά, ενώ στο ύψος του Κηφισού ακολουθήσαμε τον παράδρομο δεξιά και περάσαμε κάτω από τη γέφυρα. Στρίψαμε κάτω από τη γέφυρα πάνω στον Κηφισό, μέχρι που φτάσαμε στην Πειραιώς…
Η οδός Πειραιώς, ξεκινά από την Ομόνοια και φτάνει μέχρι τον Πειραιά. Όταν εργαζόμουν στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ και πήγαινα κάθε απόγευμα, από την ΠΕΤ ΟΤΕ, έκανα χιλιάδες φορές αυτή τη διαδρομή. Μου είναι πολύ γνωστή και οικία. Τότε στο ύψος της ΕΛΑΪΣ, έστριβα αριστερά προς το γήπεδο Καραϊσκάκη του Ολυμπιακού. Τώρα, όμως, συνέχισα ευθεία μπροστά για το λιμάνι.
Ακολουθήσα την Πειραιώς, όχι όμως μέχρι το λιμάνι της πόλης, αλλά μέχρι την οδό Ρετσίνα, έστριψα αριστερά και έφτασα στα φανάρι της Κόνωνος. Ήμουν πια πολύ κοντά στο στόχο μου. Τα κτίρια του ΗΣΑΠ είναι ήδη μπροστά μου. Ιδιαίτερα το αμαξοστάσιο. Τότε που Ηλεκτρικός είχε και τα πράσινα λεωφορεία. Στην Κόνωνος στρίψαμε αριστερά και φτάσαμε στην Αλιπέδου. όπου και στρίψαμε δεξιά.
Η οδός Αλιπέδου είναι ακριβώς πίσω από το αμαξοστάσιο των ΗΣΑΠ. Ένας στενός δρόμος που χρησιμοποιείται πιο πολύ από πεζούς και λιγότερο από αυτοκίνητα. Όμως για τη μηχανή δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, αν είσαι προσεκτικός, ιδιαίτερα μια μέρα καθημερινή όπως ήταν αυτή που πήγα εγώ. Στο βάθος διακρίνεται ο τερματικός σταθμός του ηλεκτρικού σιδηρόδρομου στον Πειραιά.
Από τις πιο απάνθρωπες και σκληρές φυλακές της Ευρώπης. Ευτυχώς... κάποιος σώφρων άρχοντας αυτού του τόπου κατάλαβε ότι δεν τιμά…